ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Τα απομεινάρια του καρναβαλιού της Πάτρας

Ο Έλληνας καλλιτέχνης Αλέξανδρος Βασμουλάκης παρουσιάζει την καινούργια του δουλειά με τίτλο «Afterparty» στην γκαλερί eins

Η «Κ» μίλησε με τον καλλιτέχνη Αλέξανδρο Βασμουλάκη και εξήγησε για την καινούργια του δουλειά στην γκαλερί eins αλλά και για τον ρόλο του καλλιτέχνη στην κοινωνία και για τις αλήθειες που τέχνη παρουσιάζει. Ξεκίνησε δημιουργώντας τοιχογραφίες που κοσμούν διάφορα σημεία της Αθήνας αλλά και του εξωτερικού. Τα τελευταία χρόνια, έχοντας πια σταματήσει τη δημιουργία σε τοίχους, ασχολείται κυρίως με τη ζωγραφική, αλλά και τη δημιουργία εγκαταστάσεων σε δημόσιους χώρους. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, το Λονδίνο και στο Λος Άντζελες και έχει εκθέσει στην γκαλερί Breeder της Αθήνας μία από της πιο σημαντικές γκαλερί ανά το παγκόσμιο. Στην γκαλερι eins θα παρουσιάσει την έκθεση με τίτλο «AfterParty» οπού, στήνοντας εκ νέου καμβάδες ή γλυπτά από υπάρχοντα υλικά, objet trouvé και στοιχεία που αποσπώνται από καθημερινές πραγματικότητες. Ο Αλέξανδρος Βασμουλάκης δημιουργεί διαστρωματώσεις υλικών που προκύπτουν μέσα από διαδικασίες διατήρησης και ανάκτησής τους ως νέα φόρμα, οντότητα ή εμπειρία. Το έργο του μπορεί συχνά να θεωρηθεί μια σύνθεση που σαν παλίμψηστο φέρνει μαζί παλαιότερα μέλη αποδίδοντάς τα ως αναδιαμορφώσεις στο παρόν.

–Τι θα δούμε στη έκθεσή σας με τίτλο «AfterParty»;

–Είναι μία έκθεση η οποία είχε ως αφετηρία τα απομεινάρια από τα γλυπτά του καρναβαλιού της Πάτρας. Τα συγκεκριμένα κομμάτια προορίζονταν για σκραπ σε χυτήριο μετάλλων, ωστόσο, κατέληξαν στο εργαστήριό μου, ανασυντέθηκαν, χρωματίστηκαν εκ νέου και κατέληξαν στη Λεμεσό. Τα γλυπτά αυτά επηρέασαν έντονα και τη σύνθεση του ζωγραφικού έργου της έκθεσης. Όλα τα έργα της έκθεσης κινούνται ανάμεσα στην παραστατικότητα και την αφαίρεση έχοντας ως βασική θεματική την έννοια της μεταμόρφωσης.

–Πώς συνδέεται το παρελθόν και το παρόν μέσα από τα έργα σας;

–Στην παρούσα δουλειά, το παρελθόν με το παρόν γίνονται ένα μέσα από την αναμόρφωση των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν.

–Μιλάτε τη γλώσσα της αισθητικής ή τα έργα σας θέλουν να δώσουν κάποιο μήνυμα στο κοινό;

–Δεν θα έκανα έναν τέτοιο διαχωρισμό. Με ενδιαφέρουν πολύ και τα δύο. Επίσης, υπάρχει μεγάλο φάσμα στο τι και για ποιους είναι κάτι αισθητικά θελκτικό ή απεχθές. Για παράδειγμα ένα αυτοκίνητο που έχει συνθλιβεί από τρακάρισμα είναι για πολλούς ένα αποτρόπαιο θέαμα, ωστόσο, έρχεται ένας γλύπτης σαν τον John Chamberlain φερ’ ειπείν, παίρνει τις στραπατσαρισμένες λαμαρίνες, τους αλλάζει το νοηματικό πλαίσιο και εμπλουτίζει το λεξιλόγιο της αισθητικής με νέες λέξεις και έννοιες. Και μιας που ανέφερα τις λαμαρίνες αυτοκινήτων, θυμάμαι προ εικοσαετίας περίπου, περπατούσα κάπου στην Αθήνα και συνάντησα δύο οδηγούς που διευθετούσαν τα διαδικαστικά μετά από ένα σχετικά ανώδυνο τροχαίο ατύχημα. Εκείνη την ώρα περνούσε από το σημείο και ένας παππούς με την εγγονή του. Θυμάμαι να της λέει, δείχνοντας τα χτυπημένα μέρη των αυτοκινήτων: «Κοίτα, Μαρία... άσχημο!». Δεν ξέρω πώς προσεγγίζει σήμερα τις έννοιες «ασχημο» και «όμορφο» η, ενήλικη πια, Μαρία. Αναρωτιέμαι σε τι βαθμό οι κοινωνικές επιταγές επηρεάζουν την αντίληψή μας και πόσο εμπόδιο πολλές φορές στέκονται στην κατανόηση της κατάστασης των πραγμάτων.

–Ως ενεργός καλλιτέχνης πώς αντιμετωπίσατε την κρίση της πανδημίας;

–Η καθημερινότητά μου δεν έχει μεγάλη διαφορά από αυτό που ζήσαμε μέσω του lockdown. Άφθονες ώρες μέσα στο εργαστήριο, το οποίο ενίοτε γίνεται και σπίτι. Σε συλλογικό επίπεδο, όμως, θα έλεγα πως είναι καλή ιδέα να «φρενάρει» για ένα διάστημα ολόκληρη η κοινωνία. Να δίνει χώρο σε ανασύνταξη και περισυλλογή - ανάσες στους ιλιγγιώδεις ρυθμούς της σύγχρονης ζωής.

–Λένε ότι η τέχνη κρύβει αλήθειες; Ποιες είναι οι δίκες σας αλήθειες ή η δική σας αλήθεια;

–Δύσκολη ερώτηση. Είναι η ψευδαίσθηση ελευθερίας που νιώθω, κάνοντας αυτή τη δουλειά.

–Υπήρχε στιγμή στην καλλιτεχνική σας καριέρα που θα τη χαρακτηρίζατε σταθμό;

–Η πιο σημαντική στιγμή ήταν στο ξεκίνημα. Η πρώτη φορά που ερωτεύτηκα εικαστικό έργο. Συγκεκριμένα, ήταν το πορτραίτο μιας μύγας καρτούν αισθητικής, ζωγραφισμένο σε τοίχο της γειτονιάς μου από έναν Ελληνογάλλο καλλιτέχνη ονόματι «Ioye». Ανεξίτηλη ανάμνηση.

–Ένας καλλιτέχνης πιστεύετε πρέπει να έχει κάποιο ρόλο στην κοινωνία; Ποιος είναι ο δικός σας ρόλος στην κοινωνία;

–Δεν νομίζω πως τίθεται θέμα ρόλου. Έχουμε παραδείγματα καλλιτεχνών που ήταν πλήρως αποκομμένοι από την κοινωνία και το έργο τους ανακαλύφθηκε μετά τον θάνατό τους, π.χ. ο Αμερικανός Henry Darger, ίσως ο πιο διάσημος σήμερα outsider artist. Δεν ξέρω τι διάδραση ήθελε να έχει με την κοινωνία ο αγαπητός Henry, ξέρω, όμως, πως μέσα από τη δουλειά του ενέπνευσε πάρα πολλούς φιλότεχνους και εικαστικούς. Αυτή είναι και η δική μου επιθυμία, μέσω της δουλειάς μου να καταφέρω να επικοινωνήσω με άλλους ανθρώπους.

Πληροφορίες
Πότε/ Πού: Eins Gallery, από το Σάββατο 12 Σεπτέμβριου μέχρι 12 Οκτωβρίου. Τετάρτη με Παρασκευή 16:00 – 20:00 και Σάββατο 11:00 – 16:00. Θέμιδος 28, Λεμεσός
Επικοινωνία: Τηλέφωνο 99 522977, https://www.facebook.com/einsgallery/

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Εικαστικά: Τελευταία Ενημέρωση

Στο Μουσείο Χαρακτικής Χαμπή στα Πλατανίσκια θα παρουσιαστούν χαρακτικές εικονογραφήσεις μιας περιόδου 46 χρόνων, από το ...
Του Απόστολου Κουρουπάκη
 |  ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ
Το κοινό προσκαλείται να παρακολουθήσει τη δημιουργική διαδικασία του καλλιτέχνη από τις 28 Φεβρουαρίου, ενώ η μεγάλη τελετή ...
Kathimerini.com.cy
 |  ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ
X