Του Απόστολου Κουρουπάκη
Η Sma Rag Da είναι από εκείνες τις μουσικές περιπτώσεις που ό,τι και αν κάνουν το κάνουν με πολλή κέφι και αγάπη, δεν βάζουν όρια, χωρίς όμως να είναι ασύστολοι. Είναι σημαντικό ότι η μουσική παιδεία τους και τα πολλά και διαφορετικά τους ακούσματα τους δίνουν συνεχώς τροφή για δημιουργία. Η Sma Rag Da μίλησε στην «Κ» για την εμφάνισή της στα μουσικά πράγματα και πόσο όμορφο είναι να συμπλέκει κανείς μουσικές.
–Ακολούθησες ξαφνικά τον μουσικό δρόμο στη ζωή;
–Η αλήθεια είναι πως τυχαία ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη μουσική. Πρώτη γυμνασίου η μάνα μου ήθελε να με στείλει σε μουσικό σχολείο, γιατί ήμουν πολύ υπερκινητικό παιδί κι ήθελε να μπορώ να ξεδίνω κάπου. Εγώ δεν ήθελα με τίποτα γιατί όλοι μου οι φίλοι θα πήγαιναν στο γυμνάσιο της γειτονιάς αλλά συμφωνήσαμε ότι αν πάω θα μου πάρει ντραμς. Μέχρι τότε δεν είχα καμία σχέση με τη μουσική. Στο μουσικό απέκτησα μια αρκετά σφαιρική μουσική παιδεία γιατί έκανα τύμπανα, μαρίμπα, πιάνο, μαντολίνο, παραδοσιακή, βυζαντινή κι ευρωπαϊκή μουσική. Η μεγάλη μου αδερφή, η Γιούλη, μου πήρε στα 14 μια κιθάρα και άρχισα να μαθαίνω να παίζω από tutorials στο YouTube. Ταυτόχρονα μόλις είχα μπει στην εφηβεία, ξέρεις πώς είναι αυτά (πρώτοι έρωτες κ.λπ.), και κάπως μου βγήκε αυθόρμητα να διοχετεύω την ενέργειά μου εκεί. Στα 16 μου είχα ανεβάσει στο YouTube ένα βιντεάκι που έλεγα ένα τραγούδι μου στα σκαλιά της πολυκατοικίας μου στην Πάτρα. Χωρίς να έχω παίξει καν μπροστά σε κόσμο ή να έχω μπει ποτέ στούντιο, με ανακάλυψε η Mahayana Records και ξαφνικά είχα ένα τριετές δισκογραφικό συμβόλαιο με μια σούπερ τίμια, φρέσκια εταιρία.
–Παραδοσιακοί ήχοι, νέες μουσικές διαδρομές, με τα «Τσοπανάκος ήμουνα» και «Αθαμανία Όμορφη», μπορούν να περπατήσουν μαζί;
–Φυσικά, κι έχει πολύ ενδιαφέρον να μπλέκει κανείς μουσικές! Το αποτέλεσμα μπορεί να ναι πολύ φρέσκο αλλά και γνώριμο. Λατρεύω την παραδοσιακή μουσική, αλλά επειδή δεν είναι τόσο πολύ βίωμά μου, την προσεγγίζω μέσα από τα δικά μου μουσικά φίλτρα και ποτέ δεν μπορώ να προβλέψω τι θα βγει. Το βίντεοκλιπ του «Τσοπανάκου» στα Τζουμέρκα ξεπέρασε τις 100.000 προβολές πράγμα που σημαίνει πως αυτό το μπλέξιμο αρέσει και στον κόσμο! Θέλω να συνεχίσω τους πειραματισμούς μου με την παράδοση παράλληλα με την προσωπική μου δισκογραφία που δεν είναι τόσο conceptual, όσο είναι αβίαστη ειλικρινής έκφραση.
–Γράφεις αγγλικούς στίχους, σκέφτεσαι περισσότερο αγγλικά ή έχεις αρχίσει πια γίνεσαι πιο ελληνίδα στη μουσική;
–Επειδή έχω γεννηθεί το 1995 και οι μουσικές επιρροές μου είναι κυρίως μη-ελληνικές –αν και παράδοξο– μου βγαίνει κάπως πιο φυσικά κι εύκολα ο αγγλικός στίχος. Δεν είχα τόσο ελληνικές επιρροές μουσικά. Επίσης, όταν ξεκίνησα να γράφω τραγούδια, δεν ήθελα να καταλαβαίνει η μάνα μου τους στίχους για να μην αρχίσει τις ερωτήσεις, οπότε κάπως συνήθισα να εκφράζομαι μουσικά στα αγγλικά. Δεν αποκλείω τον ελληνικό στίχο, εξάλλου έχω γράψει κάποια τραγούδια στα ελληνικά. Ο ελληνικός στίχος γενικά έχει άλλη δυναμική και θέλω πολύ να γράψω περισσότερο στα ελληνικά. Ό,τι βγει!
–Πόσο ισχυρή είναι η εναλλακτική μουσική σκηνή στην Ελλάδα, δεν ξέρω αν έχεις εικόνα από την Κύπρο;
–Ξέρω κάποιες κυπριακές μπάντες και καλλιτέχνες της εναλλακτικής σκηνής όπως οι Black Anis, η Nwaina, ο Freedom Candlemaker κι η αγαπημένη μου Krista Papista. Η ελληνική λόκαλ σκηνή έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον και νιώθω πως ανεβαίνει όλο και περισσότερο τελευταία χρόνια. Έχουμε φτιάξει το Γιορ Λώκαλς, μια σελίδα στο φέισμπουκ με τη φίλη μου τη Δάφνη Στεφανίδη όπου ανακαλύπτουμε και ποστάρουμε φρέσκια λόκαλ μουσική καθημερινά. Υπάρχουν τουλάχιστον 400-500 ενεργοί alternative λόκαλ καλλιτέχνες και μπάντες αυτή τη στιγμή και θα σας πρότεινα να μας ακολουθήσετε για να τους ανακαλύψετε!
Γράφω ό,τι μου βγαίνει
–Θα μπορούσες να εντάξεις σε κάποιο είδος τη μουσική που φτιάχνεις;
–Πάντα δυσκολευόμουν με αυτή την ερώτηση, γιατί γράφω απλά ό,τι μου βγαίνει. Δεν με απασχόλησε ποτέ το να οριοθετήσω τη μουσική μου. Παρ’ όλα αυτά, όποτε πρέπει να την περιγράψω, λέω πως είναι στο φάσμα του indie pop-rock με blues και folk στοιχεία.
–Νομίζεις ότι η μουσική με τον ακτιβισμό μπορούν να συνδυαστούν;
–Θα δείξει. Προς το παρόν τα κάνω και τα δύο όσο μπορώ κι όπως μπορώ. Ταυτόχρονα δουλεύω και φουλ τάιμ ως Artist & Partner relations manager σε μια φοβερή ελληνική εταιρία που φτιάχνει λογισμικό για επεξεργασία ήχου και λέγεται accusonus. Παράλληλα τρέχω και το Γιορ Λώκαλς. Γενικώς, ή που θα απαρνηθώ για πάντα τον ύπνο ή που θα πρέπει να αφήσω κάποια από τα πράγματα που κάνω αυτό το διάστημα. Θα δούμε! Το κατά δύναμιν!
–Η πτυχιακή σου είχε θέμα τον Παντελή Παντελίδη, θέλησες να το δεις μουσικά ή κοινωνιολογικά; Σε ποιο συμπέρασμα κατέληξες;
–Δεν είναι ένα το συμπέρασμα. Είναι πολλά, κι έχουν θεωρώ αξία για μελέτη από όσους δουλεύουν στη μουσική βιομηχανία. Το φαινόμενο Παντελίδης, ανεξάρτητα από το τι μουσική ακούει κανείς, είναι ένα αξιοθαύμαστο φαινόμενο, με τεράστιο κοινωνιολογικό ενδιαφέρον. Θέλω να πω, τόσοι και τόσοι προσπαθούν να αναδειχθούν, και μάλιστα με παρόμοιο τρόπο. Δεν γίνονται όμως όλοι βάιραλ. Γιατί ο Παντελίδης λοιπόν; Αυτό ήθελα κυρίως να καταλάβω. Η πτυχιακή είναι χωρισμένη σε τρία εξίσου σημαντικά κεφάλαια. 1) The man, 2) His music, 3) His times. Το τελευταίο θεωρώ πως είναι το κλειδί, αλλά η επιτυχία του ήταν ένας τέλειος συνδυασμός των τριών.
–Η συνεργασία με τον Φέγγαρο πώς ήλθε;
–Πέρυσι γνώρισα τον Λευτέρη Μουμτζή (Freedom Candlemaker) από τη διοργάνωση του φεστιβάλ, πρώτα βέβαια τον γνώρισα μέσα από τη φανταστική μουσική του κι ύστερα από κοντά. Μέσα από το Γιορ Λώκαλς τον καλέσαμε Αθήνα για ένα λάιβ κι εκεί ήταν που γνωριστήκαμε κι αγαπηθήκαμε. Από τότε κρατήσαμε επαφή κι η πρόταση προέκυψε κάπως φυσικά! Προς μεγάλη μου έκπληξη, ανακάλυψα πως έχω ένα μικρό κοινό στην Κύπρο, που ελπίζω να έρθει να στηρίξει.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
