ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Γυναικεία μουσική ευαισθησία με ελληνική υπογραφή

Η μουσική γράφεται για να ακούγεται και ο καλύτερος τρόπος για να την υπερασπιστεί κανείς, είναι να την παρουσιάζει στο κοινό

Kathimerini.gr

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ Α. ΔΟΝΤΑ

Πιο εύκολα έρχεται στον νου το όνομα γυναίκας προέδρου δημοκρατίας, παρά συνθέτριας. Τώρα πια και στην Ελλάδα, παρότι το φαινόμενο δεν είναι μονάχα ελληνικό. Ακόμα και σήμερα, διεθνώς μάλλον μόνο η Ρωσίδα Σοφία Γκουμπαϊντούλινα (γενν. 1931) και η Φινλανδή Κάγια Σάριαχο (γενν. 1952) απολαμβάνουν κύρος ισότιμο με αυτό ανδρών συναδέλφων τους.

Το 2002 ένα αφιέρωμα των Επτά Ημερών της «Κ» είχε αναδείξει το θέμα. Συμμετείχε με ενδιαφέρον άρθρο της η γνωστή πιανίστρια Εφη Αγραφιώτη, η οποία είχε ήδη ασχοληθεί εκτενώς με τις Ελληνίδες συνθέτριες. Εκτοτε εμβάθυνε ακόμα περισσότερο και οι καρποί της εργασίας της εκδόθηκαν σε βιβλίο με τίτλο «Η μουσική είναι γένους θηλυκού;» (Δρόμων 2004). Ομως, καθώς το αντικείμενο είναι η μουσική, προφανώς ο γραπτός λόγος αποδεικνύεται ανεπαρκής.

Η μουσική γράφεται για να ακούγεται και ο καλύτερος τρόπος για να την υπερασπιστεί κανείς, είναι να την παρουσιάζει στο κοινό. Αυτό έκανε σταθερά η Αγραφιώτη, μέχρι και λίγο πριν από την πανδημία, οπότε εμφανίστηκε στο πλαίσιο των συναυλιών της Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής μαζί με την υψίφωνο Μυρσίνη Μαργαρίτη σε ένα πρόγραμμα με τίτλο «Μούσα ελληνική». Παρουσίασαν τραγούδια Ελληνίδων και ελληνικής καταγωγής συνθετριών. Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε έκδοση με δύο CD υπό τον ίδιο τίτλο (Irida 025), η οποία μοιάζει να ολοκληρώνει τον κύκλο και να έρχεται ως επιστέγασμα μιας προσπάθειας δεκαετιών.

Ετσι, μπορούμε πλέον εύκολα να ακούσουμε τα τραγούδια της Ρένας Κυριακού (1917-1994) και της Λίλας Λαλαούνη (1911-1996), καθώς ειδικά αυτά ηχογραφούνται για πρώτη φορά, όπως επίσης το τραγούδι της αρμενογαλλικής καταγωγής, γεννημένης στην Αθήνα μεσοφώνου Ιρμας Κολάση (1918-2012). Οι δύο δίσκοι προσφέρουν ένα μουσικό πανόραμα που ξεκινάει τον 19ο αιώνα με συνθέτριες όπως η Κλεονίκη Γενναδίου (1830-1909), η Μαριώ Φωσκαρίνα-Δαμασκηνού (1850-1921), η Μαρία Ταμπάν-Κεφαλιάδη (1863-1932) και η Ελένη Λαμπίρη (1888-1960), και φτάνει ως τη Λένα Πλάτωνος (γενν. 1951) και τη Λίντα-Ιωάννα Κουβαρά (γενν. 1960).

Γυναίκες με διαφορετική μουσική μόρφωση, που έζησαν σε δια-φορετικά περιβάλλοντα σε ελληνικό έδαφος ή σε χώρες όπως η Βρετανία, η Γαλλία, η Ρουμανία και η Αυστραλία, άλλες ερασιτέχνες και άλλες επαγγελματίες, προφανώς εκφράστηκαν με διαφορετικούς τρόπους. Ακριβώς αυτή η ποικιλία του υλικού είναι ο πλούτος του και αυτό αναδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο η Εφη Αγραφιώτη και η Μυρσίνη Μαργαρίτη.

Εξοικειωμένη με ένα υλικό που χρόνια τώρα μελετά, η Αγραφιώτη κινείται με την ίδια άνεση σε σελίδες περισσότερο ανάλαφρες και νοσταλγικές, όπως και σε εκείνες με μεγαλύτερες τεχνικές και εκφραστικές απαιτήσεις.

Με φωνή ευέλικτη και εύπλαστη, καθώς επίσης με άρθρωση που της επιτρέπει να εκφράζεται πειστικά σε διάφορες γλώσσες, η Μυρσίνη Μαργαρίτη βρίσκει κάθε φορά το ύφος της μουσικής και τα κατάλληλα χρώματα, προκειμένου να αποδώσει ατμόσφαιρες άλλοτε περισσότερο νοσταλγικές, όπως το θέλει η «μουσική σαλονιού», και άλλοτε πιο αυστηρές και λιτές, πιο σύγχρονες. Μία έκδοση ιστορικά σημαντική όσο και απολαυστική.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Μουσική: Τελευταία Ενημέρωση

X