Του Απόστολου Κουρουπάκη
Ο συνθέτης Θοδωρής Οικονόμου μιλάει στην «Κ» για την παράσταση «STILL! Ένα άγαλμα που γύρισε τον κόσμο», που ανεβαίνει στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Λευκωσίας. Πρόκειται για μια παράσταση για παιδιά, για μεγάλα και μικρά παιδιά, και ο κ. Οικονόμου λέει πως όλοι οφείλουν να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους σε όλες τις παραγωγές πόσο μάλλον όταν οι αποδέκτες είναι τα παιδιά. «Είναι τόσο σημαντικό να βγαίνουν από το θέατρο και είναι χαρούμενα και μαγεμένα». Ο κ. Οικονόμου σημειώνει πως σε αυτή την παράσταση η μουσική και η κίνηση θα έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο και δεν θα υπάρχει λόγος ή τουλάχιστον όχι έτσι όπως έχουμε συνηθίσει. «Έτσι αυτή η ιστορία θα είναι μια ιστορία χωρίς σύνορα και χωρίς κανέναν περιορισμό», που τόσο την έχουμε ανάγκη αυτή την περίοδο.
–Τι σας έκανε να συμμετάσχετε σε αυτήν τη δουλειά των Σταύρου Σταύρου και Κώστα Σιλβέστρου;
–Με τους φίλους μου τον Σταύρο Σταύρου και τον Κώστα Σιλβέστρο οραματιστήκαμε μια ξεχωριστή παράσταση για μικρούς, αλλά και για μεγάλους θεατές. Μια παράσταση όπου η μουσική και η κίνηση θα έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο και δεν θα υπάρχει λόγος ή τουλάχιστον όχι έτσι όπως έχουμε συνηθίσει. Έτσι αυτή η ιστορία θα είναι μια ιστορία χωρίς σύνορα και χωρίς κανέναν περιορισμό. Οι πρώτες συζητήσεις έγιναν στο διάστημα της δεύτερης καραντίνας. Μερικούς μήνες αργότερα ήρθε μια ολοκληρωμένη πρόταση από τον Σταύρο, όλοι ενθουσιαστήκαμε και τώρα είμαστε λίγες μέρες πριν από την πρεμιέρα μιας από τις πιο όμορφες, καλοδουλεμένες και συγκινητικές παραστάσεις που έχω κάνει ποτέ. Με τον Σταύρο κάναμε μαζί τα τραγούδια της «Χριστουγεννιάτικης ιστορίας» μια πολύ μεγάλη επιτυχία του Εθνικού θεάτρου για δύο χρονιές, ενώ με τον Κώστα μόλις πριν από έναν μήνα παρουσιάσαμε ένα παιδικό μιούζικαλ σε παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Ανήκουν και οι δύο στη νεότερη γενιά της Κύπρου και έχουν κέφι και χαρά για ό,τι καταπιάνονται και είναι μεγάλη μου χαρά που και πάλι δουλεύουμε μαζί με αφορμή την φιλοξενία μας στο φεστιβάλ του εντυπωσιακού Δημοτικού θεάτρου της Λευκωσίας.
–Πώς συνθέτει κανείς μουσική για ένα άγαλμα... για την ακινησία, που όμως ταξιδεύει;
–Ονειρεύεται, αφήνεται στην αλήθεια της κάθε στιγμής και στο ένστικτό του και δουλεύει πολύ. Όλοι οι συντελεστές της παράστασης δουλέψαμε με πολύ κέφι αυτήν την ιδέα. Ακόμα και η απόσταση δεν μας πτόησε. Ο Παναγιώτης Τόφης δούλεψε με τόση λεπτομέρεια τη χορογραφία, ο Κώστας έστηνε μία-μία σκηνή και εγώ από την Ελλάδα έστελνα τις ιδέες μου. Τις δούλευαν τα παιδιά και ερχόμουν συχνά και συνεχίζαμε από κοντά πια. Εδώ να πω, μιας και το αναφέρατε, πως μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή του έργου για μένα, είναι η εκείνη που το άγαλμα καταφέρνει και περπατάει. Εμπιστεύεται μια νεαρή προσφυγοπούλα κι έτσι ξεπερνάει κάθε εμπόδιο. Και μετά, όλα μπορούν να συμβούν. Πάντα συγκινούμαι σε αυτή τη σκηνή…
–«Μαθήματα πολέμου», «Οδύσσεια», «Καβάφης» και τώρα μία ιστορία για θεατές από 0 ετών έως... ποιο ήταν το πιο δύσκολο από τα παραπάνω και γιατί;
–Η κάθε παράσταση έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, τις δικές της δυσκολίες και η αλήθεια είναι ότι ένα μεγάλο μέρος της πορείας της έχει να κάνει με τη σχέση που έχουν οι συντελεστές μεταξύ τους. Πρέπει να πω πως όταν κάνω μια παράσταση για παιδιά νιώθω αρκετά μεγαλύτερη ευθύνη. Οφείλουμε να δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας σε όλες τις παραγωγές πόσο μάλλον όταν οι αποδέκτες είναι τα παιδιά. Είναι τόσο σημαντικό να βγαίνουν από το θέατρο και είναι χαρούμενα και μαγεμένα.
–Λέγεται πως το παιδικό κοινό είναι πιο δύσκολο, γιατί είναι αυθόρμητο, είναι όντως τόσο διαφορετικό να δουλεύει κάποιος κάτι για παιδιά;
–Το παιδικό κοινό είναι ένα αληθινό κοινό. Δεν έχει δεύτερη σκέψη που να επηρεάσει την κρίση του. Μα αυτό δεν είναι και το ζητούμενο στη σχέση μας με το κοινό; Εμείς οι μεγαλύτεροι νιώθουμε ανασφάλεια σε κάτι που βλέπουμε να πούμε ότι δεν μας αρέσει ή ότι δεν καταλάβαμε και άλλες φορές αισθανόμαστε και ενοχές που δεν καταλάβαμε... Ενώ στα παιδιά δεν υπάρχει αυτό. Είτε τους αρέσει κάτι και το παρακολουθούν, είτε όχι. Αυτό δεν τα κάνει δύσκολο κοινό. Τα κάνει απαιτητικό και καλό κοινό.
–Η μη ύπαρξη συγκεκριμένης γλώσσας διευκόλυνε τη δουλειά σας;
–Η μη ύπαρξη γλώσσας ή μάλλον η δημιουργία μιας άλλης, καινούργιας γλώσσας είναι ένα παιχνίδι που όλοι μαζί οι συντελεστές της παραγωγής το απολαύσαμε. Ήταν πολύ ωραία διαδικασία.
–Η επί σκηνής παρουσία του μουσικού προσφέρει κάτι περισσότερο στον καλλιτέχνη;
–Σε ένα ζωντανό θέαμα είναι ευεργετικό να είναι όλοι οι συντελεστές επί σκηνής. Η διαφορά είναι πολύ μεγάλη, μιας και έτσι αναπνέει μια παράσταση πολύ καλύτερα. Εξαρτάται βέβαια και από τον ιστό της παράστασης.
–Ως ένας καταξιωμένος καλλιτέχνης, τι θα ορίζατε εσείς επιτυχημένη καριέρα;
–Μια επιτυχημένη καριέρα είναι αποτέλεσμα πολλής δουλειάς. Η επιτυχία, σου δίνει σιγουριά, αυτοπεποίθηση και θάρρος για να τολμήσεις και άρα να προχωρήσεις, να ψάξεις και να συνεχίζεις να βελτιώνεσαι. Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να επιλέγεις τις δουλειές που θα κάνεις επίσης. Έχει να κάνει με τον χρόνο και πώς τον διαχειρίζεσαι. Θέλω να σας πω ότι για εμένα μια επιτυχημένη καριέρα έχει αξία όταν μπορεί να συνδυαστεί με μια ευτυχισμένη, και άρα τελικά με μια «επιτυχημένη» ζωή.
–Μουσική για θέατρο και κινηματογράφο, η μεγάλη σας αγάπη,
–Και στο θέατρο και στον κινηματογράφο έχουμε να κάνουμε με σύνθεση τεχνών. Άρα με επικοινωνία. Έμενα αυτό με κέρδισε. Ότι συνεργάζομαι με πολλούς ανθρώπους ενδιαφέροντες, από τους οποίους μαθαίνω και εμπνέομαι. Η μοναχικότητα έχει πολλά καλά, αλλά όταν συναντάς ωραίους ανθρώπους και συνεργάτες γεμίζει η ζωή σου.
–Υπάρχει κάτι σήμερα που λείπει από τη μουσική;
–Από τη μουσική δεν λείπει τίποτα. Η μουσική είναι εκεί. Για όλους και για όλα τα γούστα. Από τους ανθρώπους λείπει η γνώση και η ηρεμία να μπορούν να επιλέξουν τι θα ακούσουν. Ζούμε σε καιρούς δύσκολους. Ο ρυθμός ανάπτυξης και εξέλιξης της τεχνολογίας μας έχει κλείσει. Η μουσική είναι ζωντανή, αναπνέει, όταν παρουσιάζεται, όταν οι άνθρωποι παίζουν μουσική δημιουργούν, ακούνε, μελετάνε, συγκινούνται, ταυτίζονται, μαλακώνουν, εκτονώνονται, τραγουδάνε... Η μουσική είναι ο καλύτερος φίλος μου! Και είναι πάντα εκεί!
Πληροφορίες
«STILL! Ένα άγαλμα που γύρισε τον κόσμο», Κυριακή 21 Νοεμβρίου, 5:00 μ.μ. Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας. Ιστορία-στίχοι: Σταύρος Σταύρου. Σκηνοθεσία-χορογραφία: Κώστας Σιλβέστρος- Παναγιώτης Τοφή. Μουσική σύνθεση/επί σκηνής: Θοδωρής Οικονόμου. Ερμηνεύουν: Αντρέας Κουτσόφτας, Χριστίνα Παπαδοπούλου, Άντονι Παπαμιχαήλ. Πληροφορίες: 22797979
