Του Απόστολου Κουρουπάκη
Η Ελένη λέει πως για τον «Younger Heart» ένιωσε πιο έτοιμη από ό,τι ήταν στον πρώτο δίσκο. «Η κυκλοφορία του «Rise Love» μού έφερε πολλές καινούργιες εμπειρίες, τόσο με την παραγωγική φάση μέσα στο στούντιο όσο και με τις παρουσιάσεις του δίσκου πάνω στη σκηνή […] Το 2020 άλλαξε τα πάντα και αυτό είναι κάτι που νομίζω φαίνεται στον «Younger Heart».
–Αισίως στον δεύτερο δίσκο, ένιωσες έτοιμη για ένα διαφορετικό μουσικό βήμα από τον «Rise Love»; Ποια απόσταση διένυσες;
–Ένιωσα σίγουρα πιο έτοιμη από ό,τι ήμουν στον πρώτο δίσκο. Η κυκλοφορία του «Rise Love» μού έφερε πολλές καινούργιες εμπειρίες, τόσο με την παραγωγική φάση μέσα στο στούντιο όσο και με τις παρουσιάσεις του δίσκου πάνω στη σκηνή. Το 2019 που κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος ήταν επαγγελματικά η πιο γεμάτη χρονιά της ζωής μου. Είχα συναυλίες στη Γερμανία, στην Ελλάδα, στην Αγγλία και στην Κύπρο. Ταυτόχρονα δούλευα σε μουσικό σχολείο, στη χορωδία και ξεκίνησα μεταπτυχιακές σπουδές. Το 2020 άλλαξε τα πάντα και αυτό είναι κάτι που νομίζω φαίνεται στον «Younger Heart».
–Ο «Younger Heart» είναι περισσότερο ώριμος μουσικά ή απλώς ο επόμενος μουσικός σταθμός;
–Θεωρώ και τα δύο. Ήμουν μουσικός για χρόνια πριν ξεκινήσω να μοιράζομαι τη δική μου μουσική με το κοινό. Το να παίζω αποκλειστικά τις δικές μου συνθέσεις ήταν αυτό που κινητοποίησε μια διαφορετική μορφή εξέλιξης. Στη σκηνή εισπράττω την ανταπόκριση του κόσμου και νιώθω πότε υπάρχει επικοινωνία, πότε ένα τραγούδι κάνει τον ακροατή να δώσει την προσοχή του. Είναι κάτι δύσκολο όταν το κοινό δεν γνωρίζει πολύ καλά τη μουσική. Ενώ ο καινούργιος δίσκος είναι πιο προσωπικός από τον πρώτο, φτιάχτηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να αγγίξει περισσότερο κόσμο. Στην παραγωγή ήταν και αυτή τη φορά οι φίλοι μου και συνεργάτες Αντρέας Τραχωνίτης και Λευτέρης Μουμτζής. Εδώ μπορώ να πω ότι ζήσαμε ένα άλλο είδος συνεργασίας παρά στον προηγούμενο δίσκο. Υπήρχε μεγαλύτερη τριβή και ανταλλαγή απόψεων, ένιωσα ότι ήμασταν πολύ πιο δεμένοι σαν ομάδα, και δουλέψαμε σκληρά με απώτερο στόχο την εξυπηρέτηση της μουσικής.
–Ακολουθείς άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο μια ατμοσφαιρική μουσική γραμμή, κάτι που φαίνεται και στους στίχους… τι έρχεται πρώτο, όμως;
–Κάθε τραγούδι γεννιέται διαφορετικά. Κάποτε κάθομαι στο πιάνο, παίζω, αυτοσχεδιάζω και βλέπω πώς ξεκινά να δημιουργείται μια μελωδία στο δεξί χέρι και να χορεύει μόνη της, καλώντας το αριστερό χέρι να τη συνοδέψει με αρμονίες και χρώματα. Αμέσως ηχογραφώ στα γρήγορα με το κινητό αυτό που γίνεται και δουλεύω με τους στίχους μια άλλη στιγμή. Άλλες φορές ξεκινώ με τους στίχους πρώτα και πριν ολοκληρωθούν προσπαθώ να βρω τη μουσικότητά τους πολύ πριν εισαγάγω τη μελωδία. Ενίοτε έρχεται ταυτόχρονα η μελωδία και ο στίχος, όπως αυτό έγινε στα τραγούδια «Walk With Me» και «Deceived».
–Νιώθεις άνετα με τον τίτλο της εναλλακτικής ποπ μουσικού ή είσαι κάτι άλλο;
–Η μουσική που γράφω είναι ποπ, αλλά δεν είναι το είδος ποπ που θα περίμενε κανείς να ακούσει. Γι’ αυτό και ο τίτλος της εναλλακτικής ποπ. Παραμένω πάντα και κλασική πιανίστρια, μαέστρος παιδικών χορωδιών, χορωδός σε κλασικές χορωδίες, μουσικοπαιδαγωγός. Όλες αυτές οι ιδιότητες μπορεί να μην έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη μουσικό που είμαι τώρα, αλλά χωρίς αυτές είμαι σίγουρη πως δεν θα έγραφα μουσική με τον ίδιο τρόπο.
–Έχω την αίσθηση ότι αναπολείς συχνά την προ του Βερολίνου περίοδο της ζωής σου. Αυτό αντανακλάται στη μουσική σου;
–Νομίζω δεν είναι την προ του Βερολίνου περίοδο που αναπολώ αλλά τη ζωή στην πατρίδα μου γενικότερα. Λείπω 13 χρόνια αλλά πάντα έκανα τακτικές επισκέψεις στην Κύπρο τέσσερις με πέντε φορές τον χρόνο. Αγαπώ τον τόπο μου και λόγω της απόστασης ίσως κατάφερα να βλέπω την Κύπρο με διαφορετικό φακό. Σίγουρα θα ήταν διαφορετικά αν ζούσα μόνιμα στο νησί. Αυτή η αγάπη θα έλεγα ότι αντανακλάται στα ελληνικά μου τραγούδια. Είναι ένα είδος επανασύνδεσης με τις ρίζες μου, ιδιαίτερα τώρα που τα ταξίδια δεν είναι τόσο εύκολα όπως παλιά.
–Η περίοδος της καραντίνας σε έκανε περισσότερο δημιουργική ή σε έβαλε σε εσωτερική περιδίνηση;
–Το 2020 έγραψα αρκετά καινούργια τραγούδια, αλλά όχι περισσότερα από ό,τι θα έγραφα συνήθως στο ίδιο χρονικό διάστημα. Χρειάζομαι την κίνηση για να είμαι πιο δημιουργική, την επαφή με τον κόσμο, διαφορετικές ταχύτητες στην καθημερινότητά μου. Στην περίοδο της καραντίνας έμεινα μόνο σε μία ταχύτητα και ήταν πολύ δύσκολο να βρω την έμπνευση. Ασφαλώς και αναθεώρησα τον τρόπο ζωής μου, είχα ανησυχίες για το μέλλον, ένιωσα ανασφαλής. Αυτό είναι κάτι που ο κάθε καλλιτέχνης και όχι μόνο έζησε σε αυτή την περίοδο. Η πρόκληση είναι εξαιρετικά μεγάλη και ξεκινά από την απλή ερώτηση: «πώς θα ζήσω τους επόμενους μήνες;». Η δημιουργική φάση παύει να είναι ρομαντική, όταν το αναγκαστικό διάλειμμα ξεπερνά τους 6 μήνες. Είναι βαρύ το τίμημα, όταν οι καταστάσεις και το περιβάλλον λειτουργούν απαξιωτικά όχι μόνο στην ανάγκη για έκφραση αλλά και στην ανάγκη για επιβίωση!
Πληροφορίες για τον δίσκο
Ο δίσκος «Younger Heart» της Eleni Era κυκλοφόρησε στις 31 Μαρτίου από την κυπριακή Louvana Records σε μορφή LP, CD, Digital. Οι ενδιαφερόμενοι/ες μπορούν να τον αποκτήσουν εδώ: https://found.ee/YoungerHeart
