Kathimerini.com.cy
Μέσα σε δύο χρόνια —τα πιο δύσκολα που βίωσε η ανθρωπότητα και ιδιαίτερα ο πολιτισμός και οι τέχνες τελευταία— η Eleni Era, ένα κορίτσι από ένα μικρό χωριό της Κύπρου, όπως χαρακτηρίστηκε η ίδια, κατάφερε το ακατόρθωτο. Μόνο έτσι μπορεί να συνοψιστεί η θεαματική εξέλιξη στο προσωπικό της καλλιτεχνικό στυλ που είδαν την Πέμπτη το βράδυ όλοι όσοι παραβρέθηκαν στην άρτια από κάθε άποψη συναυλία της, με την οποία ξεκίνησε το φθινοπωρινό πρόγραμμα της Αξιοθέας.
Η όποια αμφιβολία στο ύφος και το ηχόχρωμα της πρώτης της δισκογραφικής δουλειάς, έχει πλέον εξαφανιστεί χωρίς ν’ αφήσει κανένα ίχνος. Η Ελένη έχει βρει τον εαυτό της. Τον βρήκε σ’ ένα τρυφερό, ατμοσφαιρικό και μουσικά εξαίρετο ambient pop που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα καλύτερα δείγματα του είδους.
Μέσα από τα πολυμορφικά δημιουργήματα του νέου της άλμπουμ με τίτλο Younger Heart ακούσαμε την ψυχή της Ελένης, το εσωτερικό της «είναι» που αγαλλιάζει, μελαγχολεί, οργίζεται, προβληματίζεται, πονάει και θεραπεύεται. Και όλο αυτό σ’ ένα αμάλγαμα από ονειρικές μπαλάντες, που δεν χάνουν την ταυτότητά τους παρά τους απόηχους της chamber ποπ, τις επιρροές από νεοϋορκέζικο Χιπ Χοπ αλλά και στοιχεία από το ποπ της δεκαετίας του 80.
Σπάνια συμβαίνει —ακόμα και στην Αξιοθέα που κρατά τον πήχη ψηλά— να ακουστεί μια τόσο καλοδουλεμένη και προσεγμένη δισκογραφική δουλειά που ξεπερνά κατά πολύ τα στενά όρια της Κύπρου. Και μάλιστα σ’ ένα είδος στο οποίο επικρατεί εξαιρετικά μεγάλος «συνωστισμός» (και ανταγωνισμός) τα τελευταία χρόνια. Καθοριστικός παράγοντας, πέρα από το αδιαμφισβήτητο ταλέντο της Ελένης, είναι και το γεγονός ότι δίπλα της από την αρχή, αλλά και χθες το βράδυ στη συναυλία, βρίσκονται οι ασυμβίβαστοι επαγγελματίες Ανδρέας Τραχωνίτης και Λευτέρης Μουμτζής, οι οποίοι συνηθίζουν να κάνουν πράγματα που συμβαίνουν σπάνια στην Κύπρο.
Για ένα φεστιβάλ όπως αυτό της Αξιοθέας, που δεν φοβάται να στηρίζει και να προωθεί νέα ταλέντα, η αποψινή συναυλία είναι η καλύτερη ανταμοιβή.
