ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Σβήστηκε το γκράφιτι του Millo στην Πάφο και κάηκε η μίλλα μας

Η Πάφος 2017 Πολιτιστική Πρωτεύουσα έσβησε και τα τελευταία ίχνη της, που μάλλον δεν ήταν ανεξίτηλα

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Τι κι αν η Πάφος το 2017 έγινε Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης; Τι και αν ένα χρόνο η πόλη απέκτησε πολιτιστική χροιά, μόλις τα φώτα έσβησαν, ξυπνήσαμε και από το όνειρο ότι η τέχνη μπορεί να είναι εφόδιο και σβήστηκαν συν τω χρόνω και τα όποια ίχνη άφησε, τα οποία βέβαια δεν ήταν ανεξίτηλα. Αυτά ως εισαγωγή, για το θέμα της διαγραφής του γκράφιτι του διεθνούς φήμης street artist Millo, από ιδιωτική οικία στην Πάφο. Ο καλλιτέχνης το έμαθε και με ανάρτησή του στο fb το κατάγγειλε.

I just discovered that my wall in Pafos has been erased

Posted by Millo on Tuesday, 12 January 2021

Ο δήμαρχος Πάφου λέει ότι αφού δεν επιλέχθηκαν δημόσια κτήρια οι ιδιώτες μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, οι ιδιοκτήτες από την πλευρά τους σημειώνουν ότι η περιουσία τους κινδύνευε και οι επισκευές ήταν επιβεβλημένες.

Το θέμα είναι ότι το γκράφιτι σβήστηκε γιατί δεν το προστάτευσε κανείς κανονισμός, κανένας αξιωματούχος και κανένας από εμάς τους έχοντες δημόσιο λόγο δεν έκανε οτιδήποτε για να σωθεί το έργο. Αν κάνω λάθος και υπήρξαν φωνές διατήρησής του, τότε ζητώ συγγνώμη εκ των προτέρων. Ωστόσο, αναφύεται και πάλι, για ακόμη μία φορά, ξανά μανά και έτι η σχέση του πολίτη με την τέχνη, η σχέση των αρχών με την τέχνη και στο τέλος η σχέση όλων μας με τον Πολιτισμό. Καμία προσπάθεια δεν τελεσφορεί, κανένα έργο δεν γίνεται που να αφορά τον Πολιτισμό, οι όποιες προσπάθειες γίνονται από συλλογικούς φορείς σκοντάφτουν σε χίλιες μύριες αγκυλώσεις, σε ιδεολογίες, σε απόψεις και σε θέσεις που στο τέλος της ημέρας ξεχνιούνται.

Η Πάφος, η Λάρνακα, η Λεμεσός, η Λευκωσία, η ύπαιθρος χώρα έχει δομές πολιτισμού που δεν αξιοποιούνται με σωστό και πρακτικό τρόπο. Φροντίζουν κάποιοι ιδιώτες να σώζουν την παρτίδα, με την Πολιτεία να ακολουθεί συνήθως, κάνοντας κινήσεις εντυπωσιασμού κυρίως. Πόσες είναι οι παραστάσεις που έχουν πάει στην Πάφο, πόσες είναι εκείνες που περιοδεύουν στην ελεύθερη επαρχία Αμμοχώστου, πόσο θέατρο είδαν οι κοινότητες; Πόσα μουσεία λειτουργούν εύρυθμα στις κοινότητες και στους δήμους; Και άλλα πολλά. Απού ’χει τον πόνο βάνει τον γιατρό, που έλεγε και η γιαγιά μου. Πού είναι ο Σύνδεσμος Δήμων και Κοινοτήτων για να διεκδικήσει πράγματα για τον πολιτισμό, πού είναι η έρμη η πολιτιστική μας πολιτική για να δημιουργήσει πολίτες που θα έχουν ένα τσακ έγνοια για τον πολιτισμό στη χώρα τους. Δεν θα γίνουν όλοι και όλες culture freaks, αλλά αν βάλεις τον σπόρο σε ένα χωράφι, δεν μπορεί θα πεταχτούν μερικά παραπούλια, δεν ξέρω αν είναι τριακόσια ή λιγότερα, αλλά κάποια θα ανθίσουν και αυτά θα φέρουν κι άλλα. Θέλει πρόγραμμα, όμως, όχι κινήσεις σπασμωδικές. Μακάρι, το Υφυπουργείο Πολιτισμού να αφουγκραστεί τις ανησυχίες μερίδας ανθρώπων που παλεύουν για να πετύχουν κάτι, πολλές φορές με κόστος από τον προσωπικό τους χρόνο, με κόστος οικονομικό, με πιέσεις και απογοητεύσεις. Δεν αρκεί να κλαίμε, λοιπόν, επί ενός βαμμένου τοίχου, αλλά ας μαζευτούμε όλοι να κλάψουμε για την κατάντια μας, τότε ίσως το κλάμα μας ακουστεί και σε πιο ψηλά δώματα.

Η Πάφος έχασε την Πάφο 2017, γιατί δεν ξέρω. Οι κόποι μιας ολόκληρης ομάδας πήγαν χαμένοι, σε επίπεδο πρακτικό και είναι κρίμα. Είχα γράψει τον Φεβρουάριο του 2017 άρθρο με τίτλο «Στην Πάφο άνθρωποί μου, στην Πάφο» και εκεί σημείωνα:

«Πολιτιστικό απόθεμα έχουμε, και πολύ μάλιστα. Αρκετό για να εμπνευστούν μικροί και μεγάλοι, ειδικοί και λιγότερο ειδικοί. Μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τον πολιτισμό που μας κληροδοτήθηκε πολλαπλώς, να τον αξιοποιήσουμε για να προσθέσουμε υπεραξία σε πολλές εκφάνσεις της κοινωνίας. Το θέμα είναι όλα αυτά να μπορεί η Πολιτεία να τα διαχειριστεί με τον σωστό τρόπο […]» και παρακάτω: «Αν, ωστόσο, η Πολιτεία δείχνει μουδιασμένη στο πώς να βάλει τα πράγματα σε μία τάξη στα του πολιτισμού, τότε οργανωμένα σύνολα, συγκροτημένα και υπεύθυνα, θα πρέπει να ανοίγουν δρόμους στη σκέψη των πολιτικών, στους δημόσιους λειτουργούς των αρμόδιων πολιτιστικών τμημάτων, αλλά και στους ίδιους τους πολίτες» και συνέχιζα μεταξύ άλλων «[…] Είδα ανακοίνωση από τους Εικαστικούς Καλλιτέχνες, η οποία αφορούσε το διήμερο των εκδηλώσεων στην Πάφο για την επίσημη ανάληψη από την πόλη του θεσμού της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης για το 2017. Ο τίτλος ήταν ‘Πάφος2017/ Η σπασμένη πόλη’, εν ολίγοις η ανακοίνωση έλεγε πως ό,τι έγινε το περασμένο Σαββατοκύριακο στην πόλη ήταν λάθος και ότι η Πάφος, αλλά και ο θεσμός ήταν κάτι σαν ξεκούρδιστο παιχνίδι. Και ότι τώρα είναι καιρός όσοι ασχολούνται με το Πάφος2017, και όχι μόνο να έρθουν στα σύγκαλά τους και να δουν τι θα κάνουν από εδώ και πέρα» και συνέχιζα «Αυτού του είδους την προσέγγιση τη θεωρώ λάθος, [...] Ωστόσο, η Πάφος, οι πολίτες της, οι επισκέπτες, για 48 ώρες φιλοξένησαν δεκάδες καλλιτέχνες, άκουσαν μουσική, παρακολούθησαν θέατρο, είδαν εκθέσεις πήραν μυρωδιά, που λέμε, για το τι σημαίνει να γίνονται πράγματα. Μπορεί, λοιπόν, να μην έχουν θέατρα και χώρους για μεγάλες εκδηλώσεις, τώρα που είδαν όμως ότι ωραία πράγματα μπορούν να συμβούν και στην εσχατιά της Κύπρου, θα πρέπει επιτακτικά να ζητήσουν και θέατρα, και χώρους συνάθροισης, και οι Παλαμικές Εορτές να γίνουν αυτό που οραματίστηκε ο φιλολογικός σύλλογος «Κινύρας», και ο Λοΐζος Φιλίππου και αργότερα ο δήμαρχος Πάφου Χριστόδουλος Γαλατόπουλος, ο οποίος τις ανήγαγε σε θεσμό.

 »»Οι Παφίτες θα πρέπει να αρχίσουν να απαιτούν και τα κλειστά μουσεία να ανοίξουν, και οι δρόμοι και οι ανακαινίσεις να       προχωρήσουν, αλλά και οι τοπικές αρχές να καταλάβουν τα ωφελήματα από τον πολιτισμό και όχι μόνο από το real estate» και έκλεινα: «Η οργανωμένη Πολιτεία δυστυχώς έχει κάνει τον πολιτισμό, σε ολόκληρη τη χώρα, παρακολούθημα των συμβολαίων και των διαφημίσεων για προσέλκυση επενδύσεων, η Πάφος, έμεινε πίσω διότι κείται μακράν των οικονομικών ή διοικητικών κέντρων. Αλλά και η Λάρνακα πού είναι στα πολιτιστικά πράγματα, η περιοχή της ελεύθερης Αμμοχώστου; Άλλες μεγάλες κοινότητες; Όλα στην πρωτεύουσα και στη συμπρωτεύουσα, όλα όμως. Καιρός, λοιπόν, να αλλάξουμε μυαλά, κι εμείς και η Πολιτεία, διότι ένα ωραίο θέατρο, μία όμορφη μουσική, μία έκθεση ζωγραφικής ή φωτογραφίας δεν είναι δα και το απαύγασμα της κουλτούρας».

Άλλαξε κάτι, μετά από 4 και βάλε χρόνια; Αν ναι, παρακαλώ διαγράψτε αυτό το κείμενο και ζητώ και πάλι συγγνώμη διά την αναστάτωση!

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Πολιτισμός: Τελευταία Ενημέρωση

X