ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Απαιτητικό είναι ό,τι δεν με βολεύει

Ο Μάριος Ιωάννου στο «Tea Ceremony» οδηγεί τους θεατές και συνδημιουργούς της «τελετής» στην κάθαρση

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Το Tea Ceremony είναι μια πρωτότυπη παράσταση που συνδυάζει επινοημένο (devised) και «σωματικό» κείμενο, σε σκηνοθεσία/δραματουργία του Achim Wieland. Η παράσταση κινείται στο όριο του χρονικού διαστήματος που απαιτεί το σερβίρισμα του τσαγιού, «οικοδεσπότης» στην τελετή είναι ο βραβευμένος Κύπριος ηθοποιός Μάριος Ιωάννου. Ο Μάριος μίλησε στην «Κ» για την παράσταση, σημειώνοντας ότι ο ρόλος αυτός ήταν μία πρόκληση, ένας ρόλος που τον ενέπνευσε.

–Μάριε, κατ’ αρχάς να πούμε τι είναι το επινοημένο (devised) το και «σωματικό» κείμενο, τεχνικές στις οποίες βασίζεται η παράσταση «Tea Ceremony»;

–Ένας τρόπος να εξηγήσω τι είναι επινοημένο κείμενο είναι να πω πως είναι το κείμενο που φτιάχνεται από κοινού μεταξύ του σκηνοθέτη και του ηθοποιού/ών. Όταν ξεκινήσαμε μαζί με τον Achim Wieland (δραματουργός, σκηνοθέτης της παράστασης) μπήκαμε σε ένα «άδειο» από λέξεις δωμάτιο. Ξέραμε μόνο πως μια γκέισα ετοιμάζει ένα γλυκόπικρο τσάι για το κοινό με σκοπό να πει σαν σύγχρονη ραψωδός για τη δουλεία και την αναγκαστική εργασία στις μέρες μας. Μέσα από εκατοντάδες καθοδηγημένους αυτοσχεδιασμούς αρχίσαμε να χτίζουμε το κείμενο. Πήρε έξι μήνες να «επινοήσουμε» το έργο. Σωματικό κείμενο είναι το βλέμμα που πονά, που ψάχνει, που χαίρεται. Είναι η κίνηση της βεντάλιας που αγωνιά, που ερωτεύεται Είναι τα βήματα που άλλοτε πατούν στη γη και άλλοτε στον αέρα. Είναι η μεταφορά του βάρους του σώματος ανάμεσα σε λέξεις η κατά τη διάρκεια αυτών Είναι ό,τι δεν λέγεται με λόγια. Θέλει χέρια, μάτια, πέλματα, στέρνο, κόκκυγα ζωντανό, σώμα πυρακτωμένο. Είναι όσα δεν λέγονται με ήχο. Είναι όσα λέγονται με σώμα και όχι με λέξεις. Είναι όσα αποτελούν ορατή ενέργεια για τα μάτια της ψυχής.

–Πόσο απαιτητικό είναι αυτό που θα παρουσιάσεις; Τι σε δυσκόλεψε περισσότερο;

–Απαιτητικό είναι ό,τι δεν βολεύει και η συγκεκριμένη φόρμα που έπρεπε να υπηρετήσω δεν με βόλευε. Δεν με βόλευε γιατί δεν είναι στη φύση μου η αυστηρότητα και η αφαίρεση που απαιτεί η σωματικότητα μιας ιαπωνικής τελετουργίας. Είχα την τύχη να έχω στο πλάι μου πολύτιμους συνεργάτες που με καθοδήγησαν υπέροχα και με βοήθησαν πολύ σε αυτό. Τον Αλέξη Βασιλείου (κινησιολόγος και χορογράφος της παράστασης) και της Hiroko Umetani (δασκάλα παραδοσιακών χορών, Κιότο).

–Είσαι από τους ηθοποιούς που μιλάει στον θεατή άνετα με το σώμα του, άρα θεωρώ ότι ο ρόλος της γκέισας ταιριάζει με τη υποκριτική σου ιδιοσυστασία, ισχύει;

–Το ψωμί θέλει στάρι για να γίνει και το θέατρο θέλει το σώμα του ηθοποιού. Χωρίς σώμα ο ηθοποιός κάνει αναλόγιο. Ως ηθοποιός κάνω κάτι άλλο από αυτό που μου ζητάει η Τέχνη που αγάπησα. Όποτε έχω την πρόκληση να συναντώ έναν ρόλο που είναι ένας άλλος, ένας (ή μία) έξω από μένα χαίρομαι και εμπνέομαι. Αυτό ταιριάζει στην ιδιοσυστασία μου και υπό αυτό το πρίσμα η γκέισα μού ταίριαξε πολύ, γιατί μου έδωσε άπειρη χαρά και έμπνευση.

–Γενικά, αρέσκεσαι σε ρόλους περιθωριακών, αδύναμων ή και ευαίσθητων ανθρώπων, γιατί; Νιώθω ότι κάτι αμφισβητείς.

–Αρέσκομαι σε ανθρώπους. Οι άνθρωποι κουβαλούν και περιθώριο και αδυναμίες και ευαισθησίες. Ακόμα και ένα ρομπότ να κάνω ανέγγιχτο από πάθη και σκοτάδια εγώ θα του τα ψάξω. Αν δεν το κάνω βαριέμαι… και εγώ και το κοινό. Αμφισβητώ την ίδια την ύπαρξη. Τη δικαιολογώ στη σκηνή.

–Γιατί η γκέισα είναι ο κατάλληλος χαρακτήρας διά του οποίου καταγγέλλονται η κακοποίηση, το εμπόριο σώματος και ψυχής, η απληστία κτλ.;

–Η γκέισα είναι ένα μέσο για να καταγγελθούν αυτά. Τη διαλέξαμε από κοινού με τον Achim. Σκεφτήκαμε πως θα ήταν δυνατή εμπειρία για το κοινό να φέρουμε μια «μεταξωτή» τελετή τσαγιού που κάνει μια γοητευτική γκέισα σε διάλογο με τη σκληρή πραγματικότητα που αφορά την πραγματική «τιμή» και «τίμημα» των απολαύσεών μας. Η γκέισα βάζει ένα ιδιαίτερο μαχαίρι στο πλαστικοποιημένο κόκαλο της ανθρωπότητας. Ένα μαχαίρι καμωμένο από δροσερό αεράκι που μυρίζει ανθισμένες κερασιές σε ιαπωνικό τοπίο. Στο τέλος οδηγεί τους θεατές και συνδημιουργούς της «τελετής» στην κάθαρση. Ευτυχώς!

–Μετά και τα όσα δυσάρεστα είδαν το φως της δημοσιότητας, με τις αγνοούμενες γυναίκες και όλες τις δραματικές εξελίξεις αντιμετώπισες διαφορετικά την παράσταση, άλλαξε κάπως η προσέγγισή σου;

–Τα πάντα γύρω μου μια και είμαι ανοιχτός άνθρωπος επηρεάζουν την Τέχνη μου.

–Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε την τελετή του τσαγιού ως τη σιωπηλή μας καθημερινότητα, στην οποία ανεχόμαστε σχεδόν μοιρολατρικά ως κοινωνία πολλά κακώς έχοντα;

–Πολύ όμορφη η σκέψη αυτή. Είναι και αυτό αλλά είναι και άλλα που ανυπομονώ να
επικοινωνήσω την ερχόμενη Παρασκευή και Σάββατο στη Νέα Σκηνή του Θ.Ο.Κ.

–Είναι τελικά η κοινωνία μας μία γκέισα;

–Όσο αφορά το χρώμα που βάζει στο πρόσωπο για να καλύπτει το πραγματικό χρώμα του δέρματος, ναι!

Πληροφορίες

«Tea Ceremony», σκηνοθεσία: Achim Wieland, ερμηνεία: Μάριος Ιωάννου. Παρασκευή και Σάββατο, 17 & 18 Μαΐου, ώρα 9:00 μ.μ. Νέα Σκηνή ΘΟΚ. H παράσταση παρουσιάζεται στα αγγλικά.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Θέατρο-Χορός: Τελευταία Ενημέρωση

X