Του Απόστολου Κουρουπάκη
Ανεβαίνει η παράσταση «Η Πολύχρωμη Ιστορία της Φρίντα Κ.» σε σκηνοθεσία και τελική δραματουργική επεξεργασία της Λέας Μαλένη και όπως μου λέει η Χριστίνα Κωνσταντίνου το εγχείρημα δεν είναι ακόμη μία βιογραφία της μεξικανής ζωγράφου, «Σκάψαμε ακόμη πιο βαθιά, ώστε να βρούμε πώς αυτή η τόσο ιδιαίτερη φυσιογνωμία μπορεί να μιλήσει στο σήμερα, πώς μπορεί να επηρεάσει τον σύγχρονο άνθρωπο», μου λέει. Είναι αλήθεια ότι η Φρίντα είναι μία αξιοπρόσεκτη περίπτωση καλλιτέχνη και ανθρώπου που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της και ίσως να έχει ακόμα πολλά να πει. Η παράσταση είναι μία συλλογική δουλειά και αυτό έχει το ενδιαφέρον του (8 ηθοποιοί επί σκηνής και δύο φοιτητές δραματικής σχολής) έδωσαν τη δική τους ερμηνεία για τη Φρίντα σήμερα.
–Η αφορμή είναι η Φρίντα Κάλο ή η παράσταση είναι για τη Φρίντα Κάλο;
–Η Φρίντα Κάλο και όλα όσα η ίδια εκπροσωπεί και εκφράζει είναι πρωτίστως η αιτία και όχι η αφορμή για την παράσταση. Ωστόσο, δεν θελήσαμε να γράψουμε και να ανεβάσουμε μία ακόμη βιογραφία της. Σκάψαμε ακόμη πιο βαθιά, ώστε να βρούμε πώς αυτή η τόσο ιδιαίτερη φυσιογνωμία μπορεί να μιλήσει στο σήμερα, πώς μπορεί να επηρεάσει τον σύγχρονο άνθρωπο, στηριζόμενοι συγγραφικά στα κομβικά σημεία της ζωής της και αντιπαραβάλλοντάς την με τη σημερινή της εικόνα.
–Η ιδέα για μία τέτοια πρωτότυπη παράσταση, τουλάχιστον κειμενικά και μουσικά πώς προέκυψε;
–Η ανάγκη μας να μιλήσουμε μέσα από τη Φρίντα, αφήνοντας τη φαντασία μας ελεύθερη να περιπλανηθεί σε αυτά που η ίδια θα μπορούσε να πει, βασισμένοι, ωστόσο, στο τι είπε στην πραγματικότητα και στο πώς δρούσε στ’ αλήθεια, ήταν πολύ έντονη, βαθιά και ουσιαστική. Κάπως έτσι η Λέα, ο Παναγιώτης κι εγώ, περάσαμε μια άνοιξη, ένα καλοκαίρι και ολίγον φθινόπωρο μελετώντας ατελείωτα τόσο τη βιβλιογραφία που υπάρχει σχετικά με τη Φρίντα Κάλο, αλλά και των ανθρώπων που την επηρέασαν, ερευνώντας παράλληλα το πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο στο οποίο διαμορφώθηκε και έδρασε. Συζητήσαμε, διαφωνήσαμε κι αμφισβητήσαμε πολλές φορές αυτό που κάναμε μέχρι να καταλήξουμε εδώ που καταλήξαμε. Στη συνέχεια με μια εκλεκτή ομάδα συναδέλφων (8 ηθοποιοί επί σκηνής και δύο φοιτητές δραματικής σχολής), αλλά και εμπνευσμένων συντελεστών δημιουργήσαμε το αποτέλεσμα που θα δείτε προσεχώς...
–Αναρωτιέστε αν η ζωή είναι τέχνη ή το αντίστροφο, τελικά καταλήξατε;
–Προσωπικά δεν αναρωτιέμαι. Το ερώτημα είναι καθαρά ρητορικό. Η ζωή δημιουργεί τέχνη και η τέχνη δημιουργεί ζωή. Και η Φρίντα Κάλο είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση αυτού του ισχυρισμού. Το ίδιο και η μητέρα μου, μια πολύτεκνη μητέρα που έπλεκε με σμιλί υπέροχα σεμεδάκια μέχρι τα μεσάνυχτα για να τα πουλήσει ώστε να ζήσει την οικογένειά της. Η ίδια μπορεί να μην το βλέπει έτσι φυσικά, αλλά τα σεμεδάκια της είναι έργα τέχνης. Κι η αξία τους είναι ακόμη μεγαλύτερη από αυτήν ακριβώς την άγνοιά της. Η ανάγκη για ζωή και η ανάγκη για τέχνη προϋποθέτουν δημιουργία. Με λίγα λόγια όλοι παράγουμε τέχνη ακόμη κι αν δεν έχουμε ιδέα ότι το κάνουμε… Είναι αυτή η μαγική ένωση του έμψυχου με το άυλο που δημιουργούν την αθανασία ή έστω την ψευδαίσθησή της...
–Μπορεί πραγματικά η τέχνη να αλλάξει τον κόσμο ή είναι ένας ευσεβής πόθος;
–Μπορώ να σου δώσω δύο τελείως διαφορετικές απαντήσεις και να πιστεύω και στις δύο εξίσου. Κι αυτό γιατί στη μία απάντηση θα έχω υπόψη μου την τέχνη και θα βροντοφωνάξω «ναι, η τέχνη μπορεί να αλλάξει τον κόσμο» και στην άλλη απάντηση θα έχω υπόψη μου τους εκπροσώπους της τέχνης ή τους φιλότεχνους και θα πω πως «όχι, η τέχνη δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα, αν δεν μπορέσει πρωτίστως ο άνθρωπος να σέβεται τον άνθρωπο». Ένα θεατρικό έργο, ένα έργο τέχνης, μια μελωδία, ένα ποίημα, ένα μυθιστόρημα είναι ικανά από μόνα τους να σε κάνουν να αναθεωρήσεις πολλά πράγματα, αλλά η τέχνη είναι τόσο ευρεία και τόσο ποικιλόμορφη που μπορεί ακόμη και να διχάσει. Μόνο αν υπάρχει πραγματικός σεβασμός μπορεί να ενώσει.
–Όπως διαβάζω στο δελτίο Τύπου ετοιμάζετε μια υπαρξιακή παράσταση. Ισχύει;
–Θέτουμε σημαντικά ερωτήματα σχετικά με τον άνθρωπο και τις ανθρώπινες σχέσεις όπως κάνουν νομίζω όλα ανεξαιρέτως τα θεατρικά έργα ακόμη και τα πιο ανάλαφρα… Δεν δίνουμε απαντήσεις, γιατί πολύ απλά δεν τις έχουμε και που να τις είχαμε δηλαδή πάλι δεν θα τις δίναμε… Είναι παράσταση συνόλου που συνδυάζει χιούμορ, βιογραφικά και φανταστικά στοιχεία και που έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο.
–Μήπως είμαστε αυστηροί με την εποχή μας; Θέλω να πω μήπως δυσανασχετούμε με την τεχνολογική πρόοδο περισσότερο από όσο πρέπει;
–Σε όλες τις εποχές ο άνθρωπος έχει την τάση να αμφισβητεί το παρόν, να δαιμονοποιεί το μέλλον και να εξιδανικεύει το παρελθόν. Η τεχνολογική πρόοδος είναι θαυμάσια αν ξέρεις πώς να τη διαχειριστείς. Δύο άνθρωποι μπορούν να παραμείνουν ερωτευμένοι για ένα χρόνο μέσω messenger τη στιγμή που ίσως και να χώριζαν σε ένα μήνα αν έμεναν πραγματικά μαζί. Όλα είναι θέμα επιλογών και διαχείρισης...
–Αναρωτήθηκες πώς θα ζούσε σήμερα η Φρίντα;
–Είτε θα έβρισκε έναν τρόπο να μας εξέπληττε ως μια άλλη Μαντόνα είτε απογοητευμένη με την έλλειψη ταυτότητας και γνησιότητάς μας θα απομονωνόταν στον δικό της μικρόκοσμο. Με τη διαφορά ότι ίσως τώρα να μην την ανακάλυπτε κανείς...
Remaking Frida
Με αφορμή τη θεατρική παράσταση «Η πολύχρωμη Ιστορία της Φρίντα Κ» η Θεατρική Ομάδα Persona διοργανώνει την έκθεση «Remaking Frida» στην οποία συμμετέχουν 24 καλλιτέχνες από την Κύπρο και το εξωτερικό. Τα εκθέματα αντλούν τη θεματική τους από τη ζωή και το έργο της Φρίντα Κάλο. Η έκθεση θα είναι ανοιχτή στο κοινό κατά τη διάρκεια των παραστάσεων από τις 29 Δεκεμβρίου μέχρι και τα τέλη Ιανουαρίου.
Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Αφροδίτη Αβρααμίδου, Σόφη Αδάμου, Μαρία Αργυρού, Μάρω Ασπρή, Έμιλυ Γεωργίου, Ζωή Γιάλλουρου, Μαρία Γιοβανοπούλου, Παυλίνα Δημητριάδη, Αγγέλα Ηρακλέους, Ιωάννα Κανάρη- Παπαδοπούλου, Άννα-Μαρία & Ηρώ Κασκάνη, Χριστίνα Μαϊφόσιη, Φρόσω Μαύρου, Νικόλας Μιχαηλίδης, Αντρέα Μούζουρου Νικολέττα Παπαμιχαήλ, Γεωργία Πιλαβάκη, Αριέτα Σταυρίδου, Μαρία Τατσή, Μαρία Τσιάκκα – Πέτρινες Δημιουργίες, Κατερίνα Ττάκκα, Πολύμνια Χαραλάμπους, Lash Dolls, Geo Elbereth Kar
Συντελεστές της παράστασης
Κείμενο/ στίχοι τραγουδιών: Παναγιώτης Μπρατάκος, Λέα Μαλένη, Χριστίνα Κωνσταντίνου
Σκηνοθεσία/ τελική δραματουργική επεξεργασία: Λέα Μαλένη
Σκηνικά/ κοστούμια: Γιώργος Γιάννου- Ρέα Ολυμίου
Μουσική: Κώστας Κακογιάννης
Κίνηση: Αλεξία Νικολάου – Λέα Μαλένη
3D mapping/ Εικονικό τοπίο: Στάθης Μήτσιος
Σχεδιασμός φωτισμού: Βασίλης Πετεινάρης
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Αναστασίου
Παίζουν: Χριστίνα Κωνσταντίνου, Γιώργος Τζωρτζής, Μυρσίνη Χριστοδούλου, Ερμίνα Κυριαζή, Πέτρος Ιωάννου, Μικαέλα Θεοδουλίδου, Νικόλας Στραβοπόδης.
Συμμετέχουν: Βάρσια Αδάμου, Χρυστάλλα Χατζηαδάμου, Τάριελ Μπερίτσε
Πότε/πού: Wherehaus 612 (Μιχαήλ Κουσουλίδη 5, Βιομηχανική Περιοχή Παλλουριώτισσας, Λευκωσία)
Πρεμιέρα: 29 Δεκεμβρίου στις 8:30 μ.μ.
Παραστάσεις: 30 Δεκεμβρίου και από Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2019, κάθε Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή, στις 8.30μ.μ. μέχρι 30 Ιανουαρίου. Περιορισμένος αριθμός παραστάσεων
Ωράριο έκθεσης «Remaking Frida»: 20:00- 23:15
Προπώληση εισιτηρίων: www.tickethour.com.cy και σε όλα τα υποκαταστήματα ACS Couriers
Πληροφορίες: 77777040 και 70000138
