ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Η Λεμεσός μια μεγάλη πλατφόρμα χορού

Τρεις χορογράφοι μιλάνε στην «Κ» για το 18ο Καλοκαιρινό Φεστιβάλ Χορού στην πόλη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Μετά τη προσωρινή μεταφορά του φεστιβάλ στη Στέγη Σύγχρoνου Χορού Λεμεσού, το καλοκαίρι του 2020, εξαιτίας της πανδημίας, ο χορός επιστρέφει εν μέση οδώ. Έτσι, για ακόμη μία χρονιά, οι δημόσιοι χώροι της Λεμεσού μεταμορφώνονται σε μια απέραντη σκηνή χορού, αφού σχεδόν σε κάθε της ελεύθερη γωνιά της Κύπριες χορογράφοι παρουσιάζουν τη δουλειά τους, . Στο Καλοκαιρινό Φεστιβάλ Χορού που διοργανώνεται από τη Νέα Κίνηση Ομάδων Χορού, Χορευτών και Χορογράφων Κύπρου συμμετέχουν έξι χορογράφοι, οι οποίοι δίνουν την ευκαιρία στον καθένα και την καθεμία να έρθουν σε άμεση επαφή με την τέχνη του χορού, αλλά και τον πολιτισμό εν γένει. Τρεις από τις συμμετέχουσες, η Αρετή Χουρδάκη, η Μαρία Κασάπη και η Διαμάντω Χατζηζαχαρία, απαντάνε σε ερωτήσεις της «Κ» σχετικά με το έργο που παρουσιάζουν. Οι δράσεις του φεστιβάλ πραγματοποιούνται σε δημόσιους χώρους στο κέντρο της Λεμεσού, με ελεύθερη είσοδο έως τις 31 Ιουλίου 2021.

   

Α WALK IN THE PARK

 

Με αυτό τον τρόπο [συνεργασία δύο περφόρμερ] φανερώνεται αρχικά η αναγκαιότητα της αλληλεγγύης μέσα στην κοινωνία, αλλά και η σημαντικότητα της συνεργασίας για την προσωπική και κοινωνική μας εξέλιξη.

 

Διαμάντω Χατζηζαχαρία

 «Στον κόσμο των περφόρμερ, η αστάθεια καθιερώνεται ως πραγματικότητα. Με αφορμή έναν αγώνα ταχύτητας, αναγνωρίζουν τη συνεργασία και αλληλεγγύη ως ποιότητες απαραίτητες για την προσωπική και κοινωνική εξέλιξη μας. Το έργο παρουσιάζει την αναγκαιότητα της κίνησης ως μηχανισμό επιβίωσης υπό συνθήκες περιορισμού και στέλνει το μήνυμα πως η δημιουργία μπορεί και πρέπει να συνεχιστεί ανεξαρτήτως των δυσκολιών που προκύπτουν».

 

–«Α Walk In The Park»: μπορεί ο σύγχρονος χορός να είναι μια άσκηση κοινωνικοποίησης και συνεργασίας ή είναι ένας μοναχικός περίπατος;

–Ο χορός από πάντα αποτελούσε μια συλλογική τελετουργία στην κοινωνία. Σήμερα, οι σύγχρονες τέχνες είναι μέρος της κοινωνίας και αναπόφευκτα επηρεάζονται από αυτήν. Ως χορογράφος καταπιάνομαι με κοινωνικά θέματα, αφού θεωρώ χρέος μου να συνεισφέρω στη διαμόρφωση μιας καλύτερης κοινωνίας. Αντιμετωπίζω κάθε δημιουργία μου σαν μια διαδικασία συνεργασίας και τους συνεργάτες μου ως ξεχωριστές προσωπικότητες που έχουν κάτι διαφορετικό να προσφέρουν στο έργο. Για παράδειγμα, η ιδέα του WALK IN THE PARK γεννήθηκε από μένα, αλλά το έργο δημιουργήθηκε με τη συμβολή όλων των συντελεστών του. Ο Αλέξανδρος με τις κινησιολογικές του δεξιότητες και ο Δημήτρης με τις γνώσεις του γύρω από τον ήχο, εμπλούτισαν την αρχική ιδέα και μαζί δημιουργήσαμε το περιεχόμενο του έργου και τη δραματουργία. Συνεπώς, αυτή τη συνεργασία κατέστησε το έργο δυνατό. Το WALK IN THE PARK είναι ένα εν μέρει διαδραστικό έργο, αφού οι περφόρμερ χρειάζονται τη βοήθεια του κοινού για να καταφέρουν να φτάσουν στον τελικό τους προορισμό. Εκεί, οι δύο περφόρμερ συνεργάζονται για να φτιάξουν ένα κινησιολογικό ντουέτο γεμάτο ενέργεια και αισιοδοξία. Με αυτό τον τρόπο φανερώνεται αρχικά η αναγκαιότητα της αλληλεγγύης μέσα στην κοινωνία, αλλά και η σημαντικότητα της συνεργασίας για την προσωπική και κοινωνική μας εξέλιξη.
 

–Συγχωρείται η αστάθεια στα βήματα ή στις σκέψεις μας;
–Το έργο παρουσιάζει την αστάθεια σαν πραγματικότητα την οποία οι περφόρμερ πρέπει να αντιμετωπίσουν. Η αστάθεια προκύπτει από τους περιορισμούς που επιβάλλονται στα σώματα των περφόρμερ. Με κάθε αστάθεια, εναπόκειται μια πτώση και μετά από κάθε πτώση, οι περφόρμερ σηκώνονται και συνεχίζουν τον δρόμο τους. Η αστάθεια μπορεί να μεταφραστεί σε αμφιβολία και αβεβαιότητα. Θεωρώ πως οι αμφιβολίες στις σκέψεις μας, μας ωθούν να δούμε πέρα απ’ ό,τι γνωρίζουμε και συνεπώς να συνεχίσουμε να εξελισσόμαστε. Συνεπώς, είναι σημαντικό να συνεχίσουμε να ψάχνουμε απαντήσεις, να δημιουργούμε εναλλακτικές και φυσικά να μην επαναπαυόμαστε με τις εύκολες λύσεις.
 

–Τι σημαίνει κίνηση σε έναν κόσμο που τρέχει με ιλιγγιώδεις ταχύτητες;
–Η τέχνη υπήρξε πάντα ένας δρόμος προς την εξέλιξη και πρόοδο των πολιτισμών καθώς και ένας μηχανισμός επιβίωσης. Πιστεύω πως και σήμερα η σύγχρονη τέχνη μπορεί να γίνει το έναυσμα για κοινωνική αλλαγή αν απλώς της επιτρέψουμε να μας αγγίξει και να μας συγκινήσει. Κίνηση μπορεί να υπάρξει και επί τόπου. Ένας κόσμος που κινείται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες γύρω από τον εαυτό του, παραμένει απλά στάσιμος.

 

Αφετηρία Μόλος - Τερματισμός στο Αμφιθέατρο Μόλου

24, 27 και 29 Ιουλίου, ώρα 7:00-7:45 μ.μ.

 

 

Φτύμα γλύμα

 

Ο διάλογος στις μέρες μας είναι προς εξαφάνιση και είναι ενδιαφέρον που συμβαίνουν μετά τις παραστάσεις

 

Μαρία Κασάπη

«Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Το ανθρώπινο ον συμμετέχει σε κοινωνικές ομάδες. Το ανθρώπινο ον αλληλοεπιδρά και αλληλοεξαρτάται από την ομάδα. Η ομάδα αλληλεπιδρά και αλληλοεξαρτάται από τον άνθρωπο;»

–«Φτύμα γλύμα»: Είμαστε όλοι ίδιοι; Εξήγησέ μου τον τίτλο που επέλεξες για το έργο σου;
–Η χορογραφία «Φτύμα Γλύμα» αναφέρεται στην ψυχολογική και κοινωνική μάζα. Το πώς το ανθρώπινο ον επιλέγει συνειδητά να ανήκει σε ομάδες. Με αποτέλεσμα «η ομάδα» που επιλέγει καθορίζει τον τρόπο σκέψης, συμπεριφοράς ακόμα και την εξωτερική εμφάνιση, έτσι ώστε να είναι αποδεκτός και αρεστός από τα άλλα μέλη. Συμπέρασμα είμαστε σχεδόν οι ίδιοι από επιλογή. Φτύμα Γλύμα.

–Ο χορός πώς μπορεί να ενεργοποιήσει τον άνθρωπο να αλληλεπιδράσει;
–Ο χορός είναι σώμα, κίνηση, επαφή. Η ανθρώπινη επαφή είναι ένας από τους πρωταρχικούς και πρωτόγνωρους τρόπους επικοινωνίας του ανθρώπινου είδους. Έτσι και με αυτό το τρόπο η κίνηση μετατρέπεται σε επαφή μεταξύ των χορευτών και το κοινό και την επικοινωνία. Σκοπός της χορογραφίας χορογραφία «Φτύμα Γλύμα» είναι το κοινό να αντικατοπτρίσει εαυτό του μέσα από τους χορευτές και να υπάρξει η αλληλεπίδραση.

–Συμπυκνωμένα πως θα περίγραφες τον χορό ως κοινωνικό εργαλείο;
–Στη συγκεκριμένη χορογραφία δεν υπάρχει ο λόγος και το εργαλείο είναι η κίνηση, αφήνει απεριόριστες επιλογές στον θεατή να ερμηνεύσει όπως εκείνος χρειάζεται. Όταν οι θεατές θα φύγουν από την παράσταση θα υπάρχουν ερωτήματα και απόψεις προς τι έλαβαν και θα συζητηθεί μεταξύ τους. Αυτό είναι μια αφετηρία για διάλογο. Και ο διάλογος στις μέρες μας είναι προς εξαφάνιση και είναι ενδιαφέρον που συμβαίνουν μετά τις παραστάσεις.

 

24, 25, και 26 Ιουλίου, ώρα 7:30-8:00 μ.μ.

Γέφυρα-Πλατεία Παλιού Λιμανιού

 

 

Αρετή Χουρδάκη

 

Ίσως μπορούμε να αρχίσουμε να προβληματιζόμαστε για το πώς οι συμπεριφορές μας επηρεάζουν τόσο τη διάθεσή μας όσο και τη διάθεση των οικοσυστημάτων μας.

 

«Έχοντας άξονες το εγώ (άτομο-ego), την ηχώ (συνέπεια – echo) και την οικολογία (περιβάλλον/οίκος/σπίτι – eco), ταξιδεύοντας από το οικείο στο κοινό, φτάνοντας στο κοινωνικό, μελετώντας ενέργειες συστηματικές, δράσεις καθημερινές, έχοντας στο νου μου ό,τι με περιβάλλει τεχνητό, φυσικό, περαστικό, φτιάχνοντας συνδυασμούς και χώρους έξω-οικιστικούς, προσωπικούς και μη: Διερωτώμαι πώς το σώμα μου μεταβαίνει από τον οργανικό στον αστικό κύκλο, πότε “διαγράφει” ο ένας τον άλλον και πόσο μακριά η φρενίτιδα του πλήθους “καταπίνει” το οικείο, με σκοπό να προβληματίσω για διάφορα οικολογικά προβλήματα του παρόντος».

 

–Στο E|C|H|G|O εκφράζεις μια δυαδικότητα και μια αντίθεση του σώματος σε διάφορα πλαίσια;
–Στο E | C | H | G | O αυτό που επιδιώκω είναι να θολώσω την αντίθεση, δημιουργώντας με τις δυαδικότητες και τα παράδοξα των αντικειμένων που συνθέτουν εμάς και το περιβάλλον μας. Η ιδέα είναι η αποκέντρωση αυτών των αντικειμένων και σωμάτων από ένα φυσικό και απαραίτητο πλαίσιο, σε ένα τεχνητό αμελητέο και δευτερεύον. 

–Τι σημαίνει μετάβαση από το τεχνητό στο φυσικό για το σώμα;
–Έχοντας στον νου μας το τεχνητό ως κάτι το φυσικό, το τεχνητό ως εξωσωματικό και το φυσικό ως ευαίσθητο και οργανικό, αναγκάζουμε το σώμα να επαναλαμβάνει ενέργειες που δεν είναι απαραίτητες για αυτό και ως εκ τούτου επαναλαμβάνοντας τες, τις ενσωματώνει στην καθημερινή του λειτουργία. Σε αυτήν την τρίωρη χορογραφική κατάσταση, η επανάληψη αντικαθιστά την ένδειξη που μπορούμε να διακρίνουμε ή/και να φανταστούμε την αρετή αλλά και τη βία που μπορεί να προκαλέσει μια επαναλαμβανόμενη δράση στο σώμα.


–Πώς μπορεί ο χορός να γίνει φορέας προβληματισμού για οικολογικά προβλήματα;
–Δείχνοντας ένα σώμα σε διάφορες διαστάσεις, εκτελώντας καθημερινές, ήπιες και βίαιες ενέργειες, κυριαρχώντας τες αρχικά και χάνοντας τον έλεγχο τελικά, ίσως μπορούμε να αρχίσουμε να προβληματιζόμαστε για το πώς οι συμπεριφορές μας και η αναγνώριση αυτών ως κανονικές, επηρεάζουν τόσο τη διάθεσή μας όσο και τη διάθεση των οικοσυστημάτων μας.

 

25, 27, 30 Ιουλίου, ώρα 5:30-8:30

Μόλος, αποβάθρα

  

Περισσότερα για την Νέα Κίνηση και το Φεστιβάλ:

Ιστοσελίδα: www.neakinisi.com

Σελίδα Facebook

Instagram: @neakinisi_cyprus

 

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Θέατρο-Χορός: Τελευταία Ενημέρωση

X