Του Απόστολου Κουρουπάκη
Το καλοκαίρι του 2019 μπαίνει για την ΕΘΑΛ με την παραγωγή «Γκόλφω Forever» του επιθεωρησιογράφου Ντίνου Σπυρόπουλου, σε σκηνοθεσία Αλεξίας Παπαλαζάρου. Καθόλου τυχαία η επιλογή του θεάτρου της Λεμεσού, αφού σε προηγούμενες σεζόν είχε παρουσιάσει τις κωμωδίες «Βουράτε ν’αρμάσουμεν την Αντριανούν», «Ανάστα ο Αντρίκκος! και «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Για την παράσταση μου μίλησε ο Παναγιώτης Κυριάκου, ο οποίος έχει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αυτόν του Τάσου.
Ο πρωταγωνιστής της παράστασης εξηγεί ότι οι χαρακτήρες του έργου δεν περνάνε σε μια επιφάνεια και η μαέστρος της παράστασης, η Αλεξία Παπαλαζάρου, καθοδηγούσε τον θίασο στην πραγματικότητα, όταν έβλεπε τους ηθοποιούς να… ξεστρατίζουν.
–Παναγιώτη, με μία παράσταση όπως η «Γκόλφω Forever» θέλετε απλώς να περάσει καλά ο θεατής ή θα δούμε κάτι περισσότερο;
–Θεωρώ ότι το ζητούμενο κάθε παράστασης, από αισχύλεια τραγωδία και αμερικάνικο ή σκανδιναβικό ρεαλισμό μέχρι Μπουλβάρ και Φάρσα, είναι ο θεατής να περάσει καλά. Δεν είναι αυτοσκοπός να υπάρχει μια «δεύτερη ανάγνωση» και ένα «κάτω κείμενο». Πόσο μάλλον, στη δική μας περίπτωση, που μιλάμε για μία παρωδία στο πιο γνωστό –ίσως– βουκολικό ειδύλλιο. Θέλουμε να περάσει καλά ο θεατής και να «πάρει μαζί του»… το χαμόγελό του.
–Ο ρόλος που θα υποδυθείς είναι ο Τάσος, στην παρωδία που ετοιμάζετε, είναι ο Τάσος που ξέρουμε;
–Εξαρτάται ποιον Τάσο ξέρετε (γέλια). Κοίτα λογικό είναι, λέγοντας ότι κάνουμε παρωδία, να πούμε ότι περνάμε τους χαρακτήρες του έργου σε μια επιφάνεια. Αλλά δεν είναι έτσι. Ο Τάσος, όπως και όλοι οι χαρακτήρες του έργου, νιώθουν, πονάνε, παλεύουν, ζουν, μέσα στο/από το έργο. Υπάρχει η εσωτερική διαμάχη ανάμεσα στα χρήματα, τα κοινωνικά στερεότυπα και φυσικά την αγάπη. Υπάρχουν τα αισθήματα και οι σκέψεις, απλώς είναι δοσμένα μέσα από ένα πιο σουρεάλ τρόπο και έχουν αποδοθεί με ένα εξαιρετικό δεκαπεντασύλλαβο από τον Ντίνο Σπυρόπουλο.
–Στο δελτίο Τύπου σημειώνεται πως θα συνδυαστούν αρμονικά αντιθετικά στοιχεία, πόσο εύκολο είναι αυτό; Θέλω να πω, π.χ. ο Τάσος με το τζιν μπορεί να είναι ο ίδιος με τη φουστανέλα;
–Σίγουρα η παγίδα που ελλοχεύει, σχεδόν πάντα στην κωμωδία, είναι η απώλεια του μέτρου. Το καλό σε αυτή την περίπτωση, είναι ότι ο μαέστρος μας, η Αλεξία Παπαλαζάρου, είναι ένας άνθρωπος που έχει μια μεγάλη θεατρική εμπειρία και πλήρη αίσθηση του μέτρου και του τι θέλει να κάνει. Τώρα, όσον αφορά τον Τάσο… θα φοράει φουστανέλα.
– «Ειδυλλιακή παρωδία του βουνού και της στάνης», μπορεί να ταυτιστεί ο σημερινός θεατής με μια ιστορία βουκολικής αγάπης;
–Δεν νομίζω ότι υπάρχει «κανόνας ταύτισης» στο θέατρο. Ο συγγραφέας οποιασδήποτε σχολής και μεθόδου, γράφοντας ένα κείμενο, δεν θεωρώ ότι σκέφτεται τον θεατή που θα ταυτιστεί ή θα «νιώσει» τους πρωταγωνιστές του. Γράφει αναλόγως βιωμάτων και γραφής και μας το παραδίδει. Και από ’κει και μέρα ο καθένας μας, αναλόγως βιωμάτων και ερεθισμάτων, κινείται αναλόγως.
–Η σκηνοθετική προσέγγιση της Αλεξίας πώς έχει δει την «Γκόλφω» του Σπυρόπουλου;
–Καταρχάς η Αλεξία, είχε να κάνει τον μεγαλύτερο άθλο από όλους, ο οποίος ήταν να μας αντέξει (γέλια). Όπως είπα και πιο πάνω, δεν είχαμε έναν σκηνοθέτη, αλλά έναν μαέστρο. Μας έδωσε να «δούμε μέσα από τα μάτια της» το έργο με μια πιο γήινη ματιά. Μπορώ να σου πω ότι η Αλεξία είναι ο λόγος ύπαρξης της προηγούμενής μου απάντησης. Όταν εμείς το πηγαίναμε σε μια επιφάνεια, η Αλεξία ήτανε εκεί να μας καθοδηγήσει στην πραγματικότητα. Όλα αυτά βέβαια, χωρίς να χάνεται η ζωντάνια και το χιούμορ του έργου.
–Φοβάσαι ότι μία τέτοια παράσταση μπορεί να θεωρηθεί απλοϊκή και εύκολη υπόθεση;
–Σίγουρα θα μπορούσε κάποιος να το πει. Όμως, οι παράμετροι που συνθέτουν την απόδοση του οποιουδήποτε έργου, από μόνοι τους, δεν δίνουν περιθώρια απλοϊκής αντιμετώπισης και ευκολίας. Το έργο είναι εκεί, χωρίς καμία έκπτωση και καμία «ευκολία» και είναι στην κρίση και τις δυνατότητες της κάθε παραγωγής να το «ευκολύνει» και να το «κατεβάσει» στον κόσμο.
–Θα έλεγες ότι ο έρωτας σήμερα είναι ο ίδιος με τον έρωτα του τότε;
–Νομίζω ότι όλα τα αισθήματα και –κατά συνέπεια– όλη η ανθρωπότητα, κινείται πάντα αναλόγως εποχής και ερεθισμάτων. Σίγουρα δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι μια εποχή όπου οι αξίες και τα αισθήματα αναμετριόνταν στην καθημερινή επαφή μεταξύ των ανθρώπων θα μπορούσε να είναι ίδια με μια εποχή που οι αξίες έχουν συρρικνωθεί σε υπολογιστές, κινητά και σε κοινωνικά προφίλ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Συντελεστές
Πρωταγωνιστούν οι Kώστας Βήχας, Δημήτρης Αντωνίου, Θανάσης Ιωάννου, Ηλιάνα Κάκκουρα, Πάνος Μακρής, Παναγιώτης Κυριάκου, Ελεάνα Παπαδοπούλου, Μυρσίνη Χριστοδούλου.Τα σκηνικά/κοστούμια υπογράφει η Μαρίζα Παρτζίλη, τη μουσική σύνθεση ο Δημήτρης Ζαχαρίου, τις χορογραφίες/κίνηση η Χλόη Μελίδου και τους σχεδιασμούς φωτισμού ο Σταύρος Τάρταρης.
Πρεμιέρα: 4 Ιουλίου, Αμφιθέατρο Μακαρίου Γ΄, 9:00 μ.μ. Η παραγωγή προγραμματίζεται να περιοδεύσει για όλον τον Ιούλιο, μετά από την πρεμιέρα στη Λευκωσία, σε πόλεις και χωριά της Κύπρου (Λεμεσός, Κάτω Πολεμίδια, Άγιος Αθανάσιος, Ύψωνας. Τάλα, Μέσα Γειτονιά, Γερμασόγεια).
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
