ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Οφείλουμε να αγωνιστούμε για τα αυτονόητα

Ο Νεκτάριος Θεοδώρου μιλάει στην «Κ» για τον Λορεντζάτσιο του ομώνυμου έργου, που ανεβαίνει στο πλαίσιο των Κυπρίων 2019

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Το «Λορεντζάτσιο», έργο του Αλφρέ Ντε Μυσσέ, ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Γιάννη Ιορδανίδη, στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κύπρια 2019 και τον ομώνυμο ρόλο τον κρατάει ο Νεκτάριος Θεοδώρου. Το συγκεκριμένο έργο σπάνια ανεβαίνει επί σκηνής και τουλάχιστον στον ελληνόφωνο χώρο η αμέσως προηγούμενη παράσταση ήταν του 1965 με τον Δημήτρη Χορν να υποδύεται τον Λορεντζάτσιο. Ο Νεκτάριος μού λέει ότι έκανε ένα υποκριτικό ταξίδι μέσω του ρόλου αυτού και έχει βουτήξει σ’ έναν δημιουργικό πυρετό, για να αποδώσει όσο καλύτερα μπορεί τον ρόλο του και να υπηρετήσει την καλλιτεχνική άποψη του σκηνοθέτη Γιάννη Ιορδανίδη.

–Ο ρόλος που καλείσαι να υποδυθείς θεωρείται δύσκολος, ισχύει; 

–Πρόκειται για ένα πολυσύνθετο ρόλο με χαρακτηριστικά από σαιξπηρικούς ήρωες όπως ο Άμλετ ή ο Μάκβεθ. Είναι ένας από τους δυσκολότερους ρόλους που κλήθηκα να ερμηνεύσω καθώς, ο τρόπος που σκέφτεται και λειτουργεί ο Λορέντζο είναι αινιγματικός. Η πορεία του μέσα στο έργο και κατ’επέκταση το δικό μου υποκριτικό ταξίδι είναι σύνθετο με πολλές μεταπτώσεις, ενώ τις πλείστες φορές άλλα λέει και άλλα εννοεί ή άλλα πράττει ή δεν πράττει, με στόχο να εκπληρώσει τον σκοπό του.

–Ποιος είναι ο Λορεντζάτσιο; Ακροβατεί μεταξύ δύο εαυτών;

–Τολμώ να πω πως ο Λορέντζο είναι ο κάθε ευσυνείδητος πολίτης σε μια ακραία, τολμηρή εκδοχή του, χωρίς ωστόσο να δικαιολογώ τη βία και την πράξη της δολοφονίας. Είναι η φωνή της αφύπνισης, ο λάτρης της ελευθερίας και της δημοκρατίας, ο παθιασμένος υπερασπιστής της δικαιοσύνης. Αλλά είναι και ο πολιτικός δολοφόνος, ο τυραννοκτόνος, το βρώμικο και διεφθαρμένο υποκείμενο που συνειδητά επέλεξε τον σκοτεινό δρόμο και εγκλωβίστηκε σε αυτόν.

–Πώς ζυγίζεις την πράξη του Λορεντζάτσιο; Είναι ιδιοτελής όταν επιτίθεται στον Αλέξανδρο; ή υπάρχει κάτι πέραν του φθόνου, αν θέλεις;

–Ο Λορέντζο οπλίζεται και οδηγείται στην ανθρωποκτονία προσβλέποντας στην επικράτηση της δημοκρατίας και αγωνιζόμενος για το ιδανικό της ελευθερίας. Ωστόσο, δεν παύει από το να είναι άνθρωπος, γι’αυτό εξάλλου επέρχεται η εσωτερική σύγκρουση και πάλη γι’ αυτό που πρόκειται να πράξει. Διότι παγιδεύεται στο βρώμικο παιχνίδι που ο ίδιος ξεκίνησε, μοιάζοντας συνειδητά στο «τέρας» και βάφοντας τα χέρια του με το αίμα του ξαδέλφου του. Όταν πια πλησιάζει η στιγμή της εκπλήρωσης του στόχου του, είναι αργά να κάνει πίσω. Η φιλοδοξία του, η ματαιοδοξία του και η ανάγκη του να αποτινάξει από πάνω του τη ρετσινιά του Λορεντζάτσιο, αποτελούν μονόδρομο προς την τυραννοκτονία. 

–Είμαστε εν πολλοίς δημιουργήματα της κοινωνίας μας, μπορούμε να πούμε το ίδιο για τον Λορεντζάτσιο;

–Σαφώς τα ερεθίσματα που δεχόμαστε και το περιβάλλον στο οποίο ζούμε καθορίζουν πολλές πτυχές της προσωπικότητάς μας. Άλλωτε, ασυνείδητα ίσως, απλώς ακολουθούμε το ρεύμα και άλλες φορές οι αντιστάσεις μας απέναντι στα πράγματα, η στάση ζωής μας, διαμορφώνουν την πορεία μας. Εκ των πραγμάτων είμαστε κομμάτι ενός ζωντανού οργανισμού, της κοινωνίας μας. Σε αυτήν δρούμε, αντιδρούμε, αλληλεπιδρούμε, ενδυόμενοι προσωπεία που αλλάζουν αναλόγως των περιστάσεων. Ο Λορέντζο αποφασίζει να φορέσει ένα σκοτεινό προσωπείο που αντικατοπτρίζει τη διεφθαρμένη κοινωνία και εποχή στην οποία ζει, και το οποίο είναι αντίθετο με τα πραγματικά του «πιστεύω» και τις ιδέες του. Μόνο έτσι θα καταφέρει αυτά που θέλει ή τουλάχιστον έτσι θέλει να πιστεύει ο ίδιος, και οδηγεί τον εαυτό του εν τέλει σε αδιέξοδο, αφού γίνεται ένα με το προσωπείο και δεν καταφέρνει να φέρει την αλλαγή που επιθυμούσε, καθώς ο λαός ήταν ανέτοιμος να αντιδράσει.

–Αφορά το σήμερα ένα θεατρικό έργο του 19ου αιώνα, του ρομαντικού 19ου αιώνα, το οποίο εξιστορεί γεγονότα του 16ου αιώνα; 

–Αναμφίβολα το έργο είναι διαχρονικό, καθώς πραγματεύεται το θέμα της διαφθοράς της εξουσίας και της κρίσης των δημοκρατικών θεσμών. Τα ιστορικά γεγονότα της Φλωρεντίας του 16ου αιώνα και της διακυβέρνησης των Μεδίκων είναι η πηγή έμπνευσης του συγγραφέα Αλφρέ ντε Μυσσέ. Τα φαινόμενα σήμερα καταδεικνύουν πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και πως χρειάζεται εγρήγορση και ετοιμότητα για να μην καταρρεύσουν οι δημοκρατικοί θεσμοί. Ειδικά, όσες νεότερες γενιές ήταν τυχερές να μεγαλώσουν σε μια κοινωνία που χαρακτηριζόταν από την ελευθερία, τείνουν να ξεχνούν το σκοτεινό παρελθόν της ανόδου του φασισμού και του ναζισμού και τις ολέθριες συνέπειές τους. Σε μία εποχή που το ευρωπαϊκό οικοδόμημα κινδυνεύει, ενώ η άνοδος στην εξουσία, ανά το παγκόσμιο, αυταρχικών ηγετών με αμφιλεγόμενες ικανότητες είναι μια πραγματικότητα, και από την άλλη η αδιαφορία που δείχνουν οι πολίτες ως προς το εκλογικό τους δικαίωμα, καθιστούν το έργο αυτό επίκαιρο όσο ποτέ.

–Η ελευθερία, η τυραννία, η δημοκρατία, η εξουσία είναι έννοιες διάχυτες στο έργο. Πώς τις βλέπεις εσύ σήμερα; 

–Ελευθερία και Δημοκρατία, έννοιες ρευστές και όχι δεδομένες. Αν τις θέλουμε πρέπει να τις διεκδικούμε ακατάπαυστα. Ειδικά στις μέρες μας, έχω την αίσθηση ότι επικρατεί η παράνοια, το παράλογο, η επιβράβευση της ηλιθιότητας και της βλακείας. Επομένως, οφείλουμε να αντισταθούμε και να αγωνιστούμε για τα αυτονόητα. Η εξουσία σε λάθος χέρια μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε τυραννία –παραδείγματα πολλά και από γειτονικές μας χώρες. Άρα η ευθύνη που μας βαραίνει είναι τεράστια, αν θέλουμε να ζούμε σε ένα κόσμο ελεύθερο και δίκαιο.

Καταθέτω τη δική μου ερμηνευτική πρόταση

–Τον ρόλο του Λορεντζάτσιο υποδύθηκε και ο Δημήτρης Χορν. Επίσης, και αρχικά ο ρόλος σου ανέβαινε από γυναίκες. Όλα αυτά σε απασχόλησαν;

–Για να είμαι ειλικρινής όχι. Όπως αντιμετωπίζω όλους τους ρόλους μου, έτσι και τώρα βούτηξα στη δουλειά μέσα σε ένα δημιουργικό πυρετό, για να αποδώσω όσο καλύτερα μπορώ τον ρόλο μου και να υπηρετήσω την καλλιτεχνική άποψη του σκηνοθέτη μου. Είναι κολακευτικό και μεγάλη τιμή που μου εμπιστεύθηκε ο Γιάννης Ιορδανίδης ένα πολυσύνθετο ρόλο τέτοιου μεγέθους, και τον ευχαριστώ γι’ αυτό. Καταθέτω τη δική μου ερμηνευτική πρόταση χωρίς να έχω στραμμένη τη σκέψη σε προηγούμενες ερμηνείες.

–Η διασκευή του έργου που έγινε από τον Ιορδανίδη, αφορά και τον ρόλο σου, έχει προσαρμοστεί στον σημερινό Λορεντζάτσιο;

–Για αυτό θα πρέπει να ρωτήσετε τον Γιάννη....Αστειεύομαι. Φυσικά και έχει προσαρμοστεί στο σήμερα. Αυτό βέβαια αφορά και τη σκηνοθετική ματιά του Γιάννη, αφού το έργο μεταφέρεται στη σύγχρονη εποχή, διατηρώντας την ποιητικότητα του έμμετρου κειμένου. Ο Λορεντζάτσιο του τότε και του τώρα εξακολουθεί να φέρει μέσα του το Οικουμενικό, την ιδέα της Ελευθερίας, το πάθος του για την πατρίδα του και τους ανθρώπους, παρόλο που τα φαινόμενα απατούν.

–Το έργο δεν ανεβαίνει συχνά, θα είσαι μετά τον Χορν ο επόμενος…

–Πράγματι το έργο δεν ανεβαίνει συχνά. Μετά τον Χόρν, ο Νεκτάριος Θεοδώρου, μετά τον Νεκτάριο ο Χ, μετά τον Χ ο Ψ και πάει λέγοντας.....

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Θέατρο-Χορός: Τελευταία Ενημέρωση

X