ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Πετρούνια, θα μπορούσαμε να είμαστε όλοι

Η Teona Mitevska, σκηνοθέτρια της νικήτριας ταινίας «Υπάρχει Θεός, το όνομά της είναι Πετρούνια» των Lux μιλάει στην «Κ»

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Η ταινία «Υπάρχει Θεός, το όνομά της είναι Πετρούνια» της Teona Mitevska (συμπαραγωγή Βόρειας Μακεδονίας, Βελγίου, Σλοβενίας, Κροατίας και Γαλλίας) είναι η νικήτρια ταινία των Κινηματογραφικών Βραβείων Lux, τα οποία απονέμονται για 13η χρονιά από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μετά από ψηφοφορία των ευρωβουλευτών.

Η ταινία αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής άνεργης που πιάνει πρώτη τον σταυρό στα Θεοφάνεια, αποκτώντας ξαφνικά πρόσβαση σε μια θρησκευτική παράδοση που αφορούσε αποκλειστικά τους άντρες Η σκηνοθέτρια της ταινίας Teona Mitevska, την οποία συνάντησα στο Στρασβούργο, μου είπε ότι δυστυχώς έχουμε λίγοι άνθρωποι στον κόσμο, όπως η Πετρούνια, η οποία αποφάσισε να παλέψει για την απελευθέρωσή της ουσιαστικά από τα δεσμά της υποτιθέμενης παράδοσης. Η σκηνοθέτρια δίνει μεγάλη σημασία στην αλληλεγγύη και τονίζει ότι από το κίνημα #MeToo τουλάχιστον μάθαμε ότι όλοι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε καλύτερα. Τα άλλα δύο υποψήφια φιλμ που έφτασαν στην τελική φάση το 2019 ήταν το ντοκιμαντέρ «Cold Case Hammarskjöld», του Δανού σκηνοθέτη Mads Brügger σε συμπαραγωγή Δανίας, Νορβηγίας, Σουηδίας, Βελγίου, και «Ο έκπτωτος» του Rodrigo Sorogoyen, μια γαλλο-ισπανική συμπαραγωγή.

–Υπάρχουν πολλές γυναίκες στην πατρίδας σας, όπως η ηρωίδα της ταινίας σας, Πετρούνια;

–Δυστυχώς, δεν υπάρχουν πολλές. Βέβαια, δεν χρειάζεται να είναι μόνο γυναίκες, μπορεί να είναι άντρες, παιδιά. Γενικά, οποιοσδήποτε ψάχνει για δικαιοσύνη, διαμαρτύρεται για την αδικία, πολεμάει. Αυτό που αισθάνεται βαθιά η Πετρούνια δεν είναι τίποτα άλλο από το αίσθημα της αδικίας και πολεμάει για να βρει τη θέση της στην κοινωνία.

–Η γυναικεία ανεργία και η πατριαρχεία, πώς επηρεάζει την κοινωνία σας;

–Πολύ ενδιαφέρουσα η ερώτησή σου. Στην ταινία μου υπάρχει μία σκηνή που παραπέμπει στο κίνημα #MeToo, αυτή η σκηνή που ο υπεύθυνος του εργοστασίου θωπεύει την Πετρούνια, που δείχνει την κουλτούρα των Βαλκανίων πάνω στο ζήτημα της σεξουαλικής παρενόχλησης. Το μήνυμα της σκηνής είναι ότι δεν πρέπει να υποκύψεις στις απαιτήσεις του κατεστημένου για να πετύχεις κάτι. Η Πετρούνια κάνει αυτό που νομίζει ότι χρειάζεται να γίνει για να πάρει τη δουλειά, επιτρέπει δηλαδή στον προϊστάμενο, προς στιγμή τουλάχιστον, να την παρενοχλήσει. Ξέρεις, ακόμα και αν κάποια γυναίκα βρει δουλειά είναι πολύ δύσκολο να εξελιχθεί, ακόμα και ως πολιτικός ή στη βιομηχανία του σινεμά. Αυτό είναι ένα διεθνές πρόβλημα και φυσικά υπάρχει και στη χώρα μου, και μάλιστα κυρίως μεταξύ των νέων γενεών. Ειδικά εάν έχεις σπουδάσει κάτι διαφορετικό, ανεξαρτήτως φύλου, πέραν του μάρκετινγκ και των οικονομικών. Κάτι που είναι τρομερό και δείχνει τον κόσμο που ζούμε. Πού είναι η φιλοσοφία, η κοινωνιολογία, η ιστορία. Πώς θα φτιάξουμε για όλους ένα καλύτερο μέλλον αν δεν γνωρίζουμε ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε και πού θέλουμε να πάμε;

–Αντιμετωπίζεται;

–Αυτό είναι κάτι που πρέπει να συζητηθεί αρκετά διεξοδικά, και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε βέβαια. Δυστυχώς, η ανθρώπινη φύση κλίνει προς τον κομφορμισμό, δυσκολεύεται στο να επαναστατήσει, δυσκολευόμαστε πολλές φορές να διαφοροποιηθούμε από αυτό που μας έμαθε η κοινωνία να θέλουμε.

–Στην ταινία σας είδα, εκτός από την Πετρούνια ακόμη τρεις χαρακτήρες και μοιάζει με κοινωνιολογικό πείραμα η ταινία σας. Σκιαγραφήσατε την κοινωνία της Βόρειας Μακεδονίας;

–Είναι έτσι, ναι. Η Πετρούνια, έχοντας τη δύναμη της γνώσης, σπούδασε ιστορικός, τολμάει και τα βάζει με το σύστημα. Η μητέρα της Πετρούνια είναι εκείνη η γενιά γυναικών που έμαθε να αντιμετωπίζει τα πράγματα με έναν συγκεκριμένο τρόπο τα πράγματα, όπως έμαθε, δεν αμφισβητεί το σύστημα. Η δημοσιογράφος μπήκε στην ιστορία πολύ σκόπιμα, είναι η γυναίκα που συνεχώς στην ταινία καθοδηγεί την Πετρούνια για το τι πρέπει να κάνει, ενόσω κρατείται στο αστυνομικό τμήμα, θέλω να δείξω την αλληλεγγύη που πρέπει να υπάρχει και τι μπορούμε να κάνουμε μαζί. Ξέρεις, Πολλοί δεν συμφωνούν με το κίνημα #MeToo, ίσως επειδή δεν είναι αρκετά φιλοσοφικό, αλλά όλοι νομίζω ότι όλοι πρέπει να συμφωνήσουμε ότι μάθαμε κάτι από αυτό και αυτό είναι ότι όλοι μαζί είμαστε δυνατοί. Από την άλλη έχουμε και τη φίλη της που ακολουθεί το σύστημα, γιατί τη βολεύει. Είναι διαφορετικές γυναίκες με διαφορετικές ιστορίες και βλέψεις.

–Ωστόσο, η οικογένεια της Πετρούνια, όπως τη δείχνετε στην ταινία σας, δεν είναι η τυπική βαλκανική πατριαρχική οικογένεια.

–Η πατριαρχία υπάρχει όχι μόνο γιατί υπάρχουν οι άνδρες, αλλά δυστυχώς και οι γυναίκες πολλές φορές την τροφοδοτούν. Και η επιρροή του πατέρα της Πετρούνια φαίνεται ότι τη βοηθάει να απελευθερωθεί. Θεωρώ ότι ο φεμινισμός δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς τη συνεργασία και των ανδρών. Ο φεμινισμός είναι για εμένα τουλάχιστον δικαιοσύνη και ισότητα για όλους. Ένας καλύτερος κόσμος για όλους.

–Υπονοείται στην ταινία σας και το ζήτημα του εθνικισμού…

–Ναι, αυτό το έκανα γιατί τα τελευταία δέκα χρόνια η κυβέρνησή μας μας δηλητηρίαζε με την ιστορία και με διάφορες ιστορικές ανοησίες. Η ιστορία θα πρέπει να χρησιμοποιείται όχι ως πολιτικό εργαλείο, αλλά με παραγωγικό τρόπο. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί η χώρα μου και η Ελλάδα έχασαν τόσα πολλά χρόνια. Να σου πω ότι αγαπώ πάρα πολύ την ιστορία.

–Είναι η Πετρούνια μία κατά τύχη ηρωίδα;

–Τίποτε δεν γίνεται τυχαία. Η Πετρούνια επέλεξε την ιστορία, ίσως να περίμενε την ευκαιρία της για να βρει τον αληθινό εαυτό της, να πει ποια είναι, και να αναζητήσει την αλήθεια της.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Θέατρο-Χορός: Τελευταία Ενημέρωση

X