ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Χορεύοντας τανγκό με παρτενέρ την πόλη

Ο Ανδρέας Αντωνιάδης έγραψε ποίηση, πεζά, θέατρο.

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Παρουσιάζεται στο Σολώνειον Κέντρον Βιβλίου από τις Εκδόσεις Βακχικόν και το Κυπριακό Κέντρο της Διεθνούς Ένωσης Συγγραφέων Π.Ε.Ν. η νέα ποιητική συλλογή του Ανδρέα Αντωνιάδη «Τανγκό στον Βυθό ή Λευκωσία» που θα γίνει την Πέμπτη 4 Απριλίου, στο βιβλιοπωλείο Σολώνειο. Στην παρουσίαση χαιρετισμό θα απευθύνει η Λίλη Μιχαηλίδου, μέλος του Δ.Σ. του Π.Ε.Ν. και για το βιβλίο θα μιλήσουν οι δρ Κλείτος Ιωαννίδης, καθηγητής Φιλοσοφίας και Αισθητικής και η Ελένη Ξένου, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Ποιήματα θα διαβάσει η Ελένη Αντωνιάδου.

Τι είναι όμως η συλλογή ποιημάτων «Τανγκό στον βυθό ή Λευκωσία»; Μιλώντας με την Ελένη Ξένου, μου σημειώνει ότι διαβάζοντας τη συλλογή μου είπε ότι η αίσθηση που της αφήνει είναι ότι η συλλογή είναι γεμάτη από αφτιασίδωτες, δικές του αλήθειες, εμποτισμένες με μυρωδιές και χρώματα των χρόνων που έζησε στη Λευκωσία, με φυσαλίδες από τον δικό του προσωπικό βυθό, «ένιωσα ότι τα ποιήματα του Ανδρέα έχουν μια κρυμμένη νοσταλγία, που πολλές φορές φτάνει στα όρια της θλίψης, για μία Λευκωσία που θυμάται. Είναι σημαντικό να σου πω ότι τα ποιήματα δεν είναι απλώς νοσταλγικά, αλλά έχουν μία συνειδητότητα, ότι τα πράγματα αλλάζουν και νιώθει, αισθάνομαι, ότι είναι σαν να θέλει να ανανεώσει την ταυτότητά του». Η Ελένη στέκεται ιδιαίτερα σε αυτό το κομμάτι, της ταυτότητας, «τι γίνεται όταν βλέπεις αλλαγμένο το όνομα της οδού που γεννήθηκες; Είναι μνήμες του Ανδρέα και προσπαθεί να βρει τα ψήγματά τους».

Τα ποιήματα της συλλογής έχουν έναν ερωτισμό, που δεν απευθύνεται αποκλειστικά σε κάποιο πρόσωπο ή ακόμα και στην ίδια την πόλη, αλλά απέναντι στις αναμνήσεις του. «Το Τανγκό στον βυθό ή στη Λευκωσία, ο τίτλος δηλαδή του βιβλίου μού δίνει την αίσθηση ότι ο συγγραφέας χορεύει με την πόλη του. Για τον Ανδρέα ολόκληρη η πόλη είναι οι στιγμές που έζησε σε αυτή, οι άνθρωποί της και όλα αυτά τα διατηρεί μέσα του».

Ο συγγραφέας μου σημειώνει ότι το τανγκό είναι ένας αισθησιακός και δοτικός χορός και οι δύο χορευτές αγκαλιάζονται με θέρμη, «δεν έχω δει άλλον χορό στον οποίο οι χορευτές να δίνονται ολοκληρωτικά ο ένας στον άλλο, έτσι δίνομαι κι εγώ, αλλά και οποιοσδήποτε άλλος αγαπά την Κύπρο, τη Λευκωσία, το ταίρι του». Ο συγγραφέας χορεύει αυτόν τον χορό με την πόλη του, με τη γενέτειρά του και σπινθηρίζει, αναθυμάται. Τα ποιήματα είναι θυμητικά και συναισθηματικά, ωστόσο, όπως μου τονίζει πολλά από αυτά έχουν και μια πολιτική διάσταση.

«Προσπαθώ να προσδιορίσω και την ταυτότητά μου μέσα από αυτή τη συλλογή. Όταν άλλαξαν το όνομα της οδού που γεννήθηκα, από οδό Αγαμέμνονος σε Αξιοθέας Τουφεξή πληγώθηκα. Δεν υπάρχουν μόνο νοσταλγικά και τρυφερά ποιήματα στη συλλογή, είναι και κάποια που είναι πολιτικά». Ο συγγραφέας σε κάποιο άλλο ποίημα βάζει μία σειρά από οδούς που υπάρχουν ακόμη και αυτό για να δείξει ότι μέσα από τις γειτονιές και τα ονόματα αυτά υπάρχει και ο ίδιος ανανεώνει την ταυτότητά του, «οι δρόμοι που έζησα ως παιδί και οι γειτονιές που έπαιξα υπάρχουν ακόμα και αυτό με κάνει και μένα να ανανεώνω την ταυτότητά μου» και προσθέτει: «Τελειώνω τη συλλογή με το ποίημα αφιερωμένο στον Ζακ Λακαρριέρ, «Οι άγιες γειτονιές», γιατί όταν τον συνόδευσα στην παλιά Λευκωσία και όταν είδε γειτονιές, όπως η Χρυσσαλινιώτισσα, ο Άγιος Κασσιανός, ο Άγιος Ιάκωβος, ο Άγιος Γεώργιος μου είπε ‘αυτές είναι οι άγιες γειτονιές, να τις αγαπάτε’, είναι μία ταυτότητα όλα αυτά, δεν μπορούμε να τα αλλάζουμε όλα αυτά απλώς διότι έγινε μια δωρεά… δεν ξέρω».

Ο συγγραφέας αφιερώνει πολλά ποιήματα στη μνήμη κάποιων ανθρώπων, αλλά και σε καλούς του φίλους, όπως στον ποιητή Τίτο Πατρίκιο, στον οποίο αφιερώνει τέσσερα από τα ποιήματα της συλλογής, γραμμένα σε διάστημα είκοσι ετών. Όσα έζησε ο Πατρίκιος και όσα έζησαν μαζί όλα αυτά τα χρόνια ήταν για τον Αντωνιάδη έμπνευση, «τα περισσότερα τα αφιερώνω στον Τίτο Πατρίκιο ως πολύ στενό και αγαπημένο φίλο, αλλά και ως δώρο για τα ενενηντάχρονά του».

Νιώθω μιλώντας και με τους δύο ότι αυτή η ποιητική δουλειά του Ανδρέα Αντωνιάδη είναι σαν να στέλνει ο συγγραφέας ένα ραβασάκι σε μια αγαπημένη, που είναι μακριά του και περιμένει να του απαντήσει με την ίδια θέρμη που τον αποχαιρέτησε. Βουτάει σε βαθιά νερά ο συγγραφέας, στις μνήμες του και τις αρπάζει για να χορέψουν έναν ερωτικό χορό, έναν βιζαβί χορό, έναν χορό απόστασης και συνάμα εναγκαλισμού.

Πέμπτη, 4 Απριλίου, ώρα 6:30 μ.μ. Σολώνειον Κέντρον Βιβλίου, Βυζαντίου 24, Στρόβολος, Λευκωσία.
Τηλ. 22666 799, events@soloneion.com.cy

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Πολιτισμός: Τελευταία Ενημέρωση

X