Του Ανδρέα Ανδρέου
Κατάντησε κλισέ η παρατήρηση πως σε προεκλογική περίοδο υπάρχει εντονότερο το στοιχείο των εντάσεων μεταξύ των κομμάτων και πως αυτό, τάχα, είναι κατανοητό. Μπορεί σε κάποιο βαθμό κάτι τέτοιο να είναι κατανοητό για να χαϊδεύουμε τα αφτιά μας. Μπορεί να είναι ουτοπιστικό να αναμένουμε την φυσιολογική αντιπαράθεση να διεξάγεται με την παράθεση αναλυτικών επιχειρημάτων χρησιμοποιώντας κόσμια γλώσσα. Εκείνο που δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από νοήμονα όντα όμως, είναι πως το στοιχείο αυτό κάποιοι το ξεχείλωσαν τόσο πολύ που κατέβασαν το επίπεδο πολιτικού πολιτισμού στα πατώματα.
Αυτό δευτερευόντως εκθέτει τους ίδιους, αλλά πρωτίστως προσβάλλει εμάς. Εμείς είμαστε οι ψηφοφόροι, είμαστε οι πολίτες αυτού του τόπου, είμαστε αυτοί που εκλέγουμε αυτούς για να μας αντιπροσωπεύσουν στο Κοινοβούλιο ή στο ναό της δημοκρατίας, όπως εύγλωττα λέμε, για περίοδο πέντε ετών. Και σε αυτά τα πέντε έτη αυτοί οι αντιπρόσωποι θα κληθούν να ψηφίσουν νέους νόμους, να βελτιώσουν υφιστάμενους και να ασκήσουν έλεγχο στην εκτελεστική εξουσία, με απώτερο στόχο η κοινωνία και η χώρα να λειτουργεί εύρυθμα.
Αυτή η προεκλογική περίοδος ήταν μακρά και κάτω από πρωτόγνωρα αντίξοες συνθήκες λόγω της πανδημίας – μιας πανδημίας, που η ανθρωπότητα βιώνει κάθε κάνα – δυο αιώνες και η οποία σφραγίζει με το άχαρο μελάνι της την ιστορία. Σε αυτήν τη μακρά περίοδο είδαμε και ακούσαμε κάποιους αξιόλογους υποψηφίους από διάφορες παρατάξεις, αλλά και ένα τσούρμο από φερέφωνα των μηδενιστών ηγετών τους.
Ο μηδενισμός δεν είναι σύμπτωμα μιας ασθένειας, αλλά η ίδια η ασθένεια που όπως φαίνεται είναι βαθιά ριζωμένη στην κοινωνία των πολιτικών μας. Και αυτό δεν είναι τυχαίο. Είναι και αυτό απότοκο του εμφανέστατου ελλείματος παιδείας και μόρφωσης. Αν υπήρχαν αυτά τα δύο στοιχεία σε επαρκές επίπεδο, τότε θα ζούσαμε έναν αξιοζήλευτο πολιτικό πολιτισμό και η κοινωνία δεν θα αποστρεφόταν την πολιτική, αλλά αντίθετα θα συμμετείχε μαζικά σε κάθε εκλογική διαδικασία. Η διαχρονική και αυξανόμενη αποστροφή του κόσμου είναι αποτέλεσμα της διολίσθησης της ποιότητας άρθρωσης πολιτικού λόγου και ήθους των ηγετών και των «τυφλών» φερέφωνων τους που, επαναλαμβάνω, πάσχει λόγω έλλειψης παιδείας και μόρφωσης. Η παιδεία και η μόρφωση δεν είναι αποτέλεσμα μιας απλής πρόσθεσης ακαδημαϊκών τίτλων, αλλά κάτι που είναι ευρύτερο και βαθύτερο. Άστε που κάποιοι από αυτούς δεν κατάφεραν καν να πετύχουν σε κάποιες από τις ακαδημαϊκές τους επιδιώξεις…
Θύμα του άκρατου μηδενισμού υπήρξε και η διαχείριση της πανδημίας. Η επιτυχία ή η αποτυχία μιας σειράς αποφάσεων κρίνεται από το αποτέλεσμα. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο βαθμός επιτυχίας δεν κρίνεται από εκ των υστέρων «υποθετικά σενάρια» του τι θα έπρεπε τάχα να γίνει για να υπάρξει η απόλυτη επιτυχία. Απόλυτη επιτυχία σε μια παρατεταμένη κατάσταση ασύμμετρης απειλής ενός παγκόσμιου φαινομένου δεν υπάρχει, και αυτός που σήμερα λέει, «εμείς προειδοποιούσαμε», δεν έχει ιδέα περί τίνος πρόκειται, απλά λαϊκίζει.
Τεκμήριο λοιπόν επιτυχίας είναι τα αποτελέσματα.
Στην αντίληψη νοημόνων όντων η ελαχιστοποίηση της απώλειας ανθρώπινων ζωών – μιας και η ζωή είναι το υπέρτατο αγαθό – είναι η σοβαρότερη παράμετρος. Η Κύπρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέχρι τώρα κατατάσσεται στην πρώτη θέση ως η χώρα με τον μικρότερο συνολικό αριθμό θανάτων λόγω κορωνοϊού και ανάμεσα στις πρώτες χώρες παγκοσμίως. Πρώτη επιτυχία.
Η χώρα μας είναι η πρώτη σε κατάταξη σε ό,τι αφορά τους ελέγχους του πληθυσμού σε εβδομαδιαία βάση. Με μια εξελικτική διαδικασία φθάσαμε να ελέγχουμε τον μισό πληθυσμό ανά βδομάδα, γεγονός που σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα περιοριστικά μέτρα βοήθησε στη τιθάσευση του δεύτερου κύματος. Αυτό το γεγονός κάποιοι το είδαν από την ανάποδη ξεστομίζοντας το μακρύ και το κοντό τους.
Είμαστε η χώρα με τον μικρότερο σε χρονική διάρκεια αριθμό lockdown, με την μεγαλύτερη σε αναλογία μεγέθους οικονομίας οικονομική στήριξη σε επιχειρήσεις, τον μικρότερο αρνητικό επηρεασμό στο ΑΕΠ και στην αγορά εργασίας εντός ΕΕ και πάλι οι μηδενιστές τα είδαν όλα μαύρα και άραχνα.
Εσχάτως, δημοσιεύοντας ψευδή (μη επικαιροποιημένα) στοιχεία, προσπάθησαν να πείσουν πως απέτυχε το εμβολιαστικό πρόγραμμα. Η δική μου παιδεία δεν μου επιτρέπει να τους χαρακτηρίσω δημόσια όπως ενδεχομένως τους αξίζει, αλλά τους έχω … φρέσκα νέα: το εμβολιαστικό πρόγραμμα πετά! Είμαστε τρίτοι στην ΕΕ και με δεδομένο ότι εντός ενός μήνα από σήμερα θα έχουμε την πλειοψηφία των εμβολιασμένων καλυμμένους και με τη δεύτερη δόση, έχουμε κάθε λόγο να ελπίζουμε σε καλύτερες και ελεύθερες μέρες. Και αυτές θα έρθουν… όχι εξαιτίας σας.
