Του Απόστολου Κουρουπάκη
Πλησιάζουν οι εκλογές, δεν απέμειναν παρά λίγες εβδομάδες, και τα εκλογικά επιτελεία των υποψήφιων βουλευτών έχουν πάρει φωτιά ή θα έπρεπε τουλάχιστον. Δεν θα ήταν ενδιαφέρον λοιπόν τα κόμματα και οι υποψήφιοι βουλευτές να έβρισκαν λίγο χρόνο να παρουσιάσουν και το όραμά τους για τον πολιτισμό;
Η αλήθεια είναι ότι κάτι γίνεται και αυτό θα πρέπει να το καταγράψουμε, το ΑΚΕΛ διοργάνωσε μία συνάντηση το περασμένο Σάββατο στο οίκημα της ΠΕΟ, είναι μια αρχή ομολογώ. Σε αυτή τη συνάντηση ειπώθηκαν αρκετά ενδιαφέροντα ζητήματα, τα οποία θα μπορούσαμε να τα συζητάμε επί ώρες. Δεν θα ήταν χρήσιμο, λοιπόν, τα κόμματα να άνοιγαν συχνότερα τέτοιους κύκλους συζητήσεων; Τα θέματα που πρέπει να συζητηθούν είναι πολλά, με τα περισσότερα να χρονίζουν και κάθε φορά να τα κακίζουμε και να τα αναθεματίζουμε, αλλά ποτέ να μη φτάνουμε στο σημείο να κάνουμε προτάσεις για το πώς θα λυθούν. Όλα μένουν εκκρεμή, έως τη στιγμή που κάτι θα γίνει τρανταχτό για να μας ξυπνήσει από τον βαθύ μας λήθαργο. Είτε ο αρχιεπίσκοπος θα ανακινήσει κάποιο ζήτημα, είτε θα γκρεμιστούν κάποια διατηρητέα, είτε θα πέσει κάμποσο τσιμέντο κάπου για να ξεσηκωθούμε όλοι εν μια φωνή για να διαμαρτυρηθούμε και μετά από λίγο να το ξεχάσουμε και να πάμε παρακάτω.
Έτσι, δεν κάνουμε δουλειά, όμως, δεν προχωράνε τα πράγματα μπροστά με αντιδράσεις της μιας στιγμής, της μιας εβδομάδας ή το πολύ του ενός μήνα. Απλώς τα πράγματα μένουν εν υπνώσει μέχρι κάτι να τα ξυπνήσει, κάποιες τεκτονικές πλάκες αντίρροπων δυνάμεων θα συγκρουστούν για να δημιουργηθεί ένας σεισμός, το θέμα όμως είναι ότι μένουμε μόνο στο κύριο σεισμό, δεν ακολουθούν μετασεισμοί. Είχαμε καμία εξέλιξη με το θέμα του Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου; Το μουσείο σήμερα είναι όπως ήταν πριν ξεσπάσει ο χαμός τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο του 2020, η Πολιτεία, διά του Τμήματος Αρχαιοτήτων, δεν έκανε τίποτε για να δείξει στον αρχιεπίσκοπο ότι δεν υπάρχει λόγος να το ζητάει και να το κάνει και πάλι μουσείο. Πέρασε και ο ντόρος για τα κατεδαφισμένα της οδού Ισοκράτους, ό,τι έπεσε θα ξαναχτιστεί… και όλα καλά.
Θα είχε ενδιαφέρον τα κόμματα να ζητούσαν από τους υποψήφιους βουλευτές να εκπονούσαν το πολιτιστικό τους όραμα για την Κύπρο, να ξέραμε οι πολίτες, όσοι και όσες ψηφίζουν, τι προτίθενται να κάνουν για την αναβάθμιση της Κυπριακής Βιβλιοθήκης, αν πρέπει να αλλάξει ή όχι ο Περί Αρχαιοτήτων Νόμος. Αν θα πρέπει τα Μουσεία να είναι αποκλειστική ευθύνη του κράτους, μερικά μόνο παραδείγματα. Θα μου πείτε ότι αυτά είναι εξειδικευμένα πράγματα και αφορούν τους τεχνοκράτες των υπουργείων και των Πολιτιστικών Υπηρεσιών, και δεν θα διαφωνήσω, αλλά ταυτόχρονα θα ήθελα να ξέρω ότι υπάρχουν υποψήφιοι βουλευτές, οι οποίοι δεν θεωρούν ψιλά γράμματα τα του πολιτισμού. Θα ήθελα να ξέρω ότι υπάρχουν υποψήφιοι βουλευτές που έννοια τους είναι η διατήρηση της μνήμης των χωριών και των πόλεων της κατεχόμενης Κύπρου, που έχουν αίσθηση της αξίας των αρχείων. Θέλω να ξέρω ότι το πολιτικό προσωπικό της Δημοκρατίας δεν ενδιαφέρεται μόνο για το Κυπριακό ή την οικονομία και τις τράπεζες. Και μην ξεχνάμε πως πολιτισμός είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, και σε αυτόν θα πρέπει να στριφογυρίζει η σκέψη όσων στη Βουλή των Αντιπροσώπων θέλουν να τον στηρίξουν και δεν θα τον στηρίξουν μόνο με την ψήφιση του ΕΕΕ, αλλά και με την ουσιαστική ενίσχυση της παιδείας, ώστε έτσι να φτιάξουμε επιτέλους πολίτες που θα αναζητούν να επισκεφθούν τα μουσεία της χώρας που είναι και δωρεάν, έστω για μια απογευματινή βόλτα, τώρα που διευρύνθηκε και το ωράριό τους.
Και πάλι θα μου πείτε σε ποια χώρα γίνονται αυτά για να γίνουν και εδώ και ειλικρινά θα σας απαντήσω, δεν με ενδιαφέρει που αλλού γίνονται, εγώ εδώ θέλω να γίνονται. Εδώ θέλω οι βουλευτές να βάζουν πίεση στην εκάστοτε κυβέρνηση για το ότι δεν έχουμε Κρατική Πινακοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη, γιατί εν ολίγοις δεν έχουμε πολιτιστική πολιτική, που θα μας επιτρέψει να ξεκινήσουμε το Υφυπουργείο Πολιτισμού με τους καλύτερους οιωνούς και δεν θα είναι απλώς μετονομασία των Πολιτιστικών Υπηρεσιών και πεδίον δόξης λαμπρόν για επίδοξους άνδρες και γυναίκες.
