Kathimerini.com.cy
Η περίπτωση του διορισμού πρέσβη στην διπλωματική υπηρεσία του υπουργείου Εξωτερικών, εξόφθαλμης περίπτωσης εξωυπηρεσιακού παράγοντα, έρχεται να υπενθυμίσει πως στην Κύπρο το ρουσφέτι καλά κρατεί. Και η εν λόγω υπόθεση που προκάλεσε και την αντίδραση του κλάδου ΥΠΕΞ της ΠΑΣΥΔΥ, όπως και οι περιπτώσεις συμβασιούχων που μονιμοποιήθηκαν, ουσιαστικά, στο Προεδρικό –εκ των οποίων ξεχωρίζει η περίπτωση συγγενικού προσώπου της συζύγου του Προέδρου Αναστασιάδη- καταδεικνύουν πως στην Κύπρο υπάρχει σοβαρό ζήτημα ως προς την αξιοκρατία αλλά και την διαδικασία του τρόπου επιλογής των προσώπων που στελεχώνουν την δημόσια υπηρεσία.
Η αναζήτηση της ρίζας του ρουσφετιού στην Κύπρο δεν χάνεται μόνο στην ιστορική εμπειρία της μετάβασης από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στην βρετανική αποικιοκρατική διοίκηση αλλά ταυτίστηκε με το νεότευκτο κράτος αμέσως μετά την σύγχρονη γέννησή του, το 1960. Ο διορισμός με πολιτικά κριτήρια, το «τρύπωμα από το παράθυρο» και το –κατά το κυπριακότερο- κανόνισμα αποτέλεσαν τις πρακτικές που ακολούθησε η Κυπριακή Δημοκρατία την περίοδο 1960-1977 –και ιδίως μετά το 1963 και την κατάρρευση, ουσιαστικά, του κράτους. Ο φυσικός θάνατος του Μακαρίου και η μετάβαση σε ένα πολιτικό σύστημα με περισσότερα χαρακτηριστικά ομαλού συμμετοχικού κοινοβουλευτισμού γέννησε, την δεκαετία του ’80, ένα πανίσχυρο μηχανισμό πελατειακών σχέσεων μεταξύ κομμάτων και πολιτών το οποίο οδήγησε στην λογική του κομματικού βολέματος έναντι του αποκλεισμού με πολιτικά κριτήρια. Η Εκκλησία, οι κομματικές λίστες και η κομματική ταυτότητα, η εξυπηρέτηση στην βάση πολιτικών δοσοληψιών και οι συγγενείς ανώτερων λειτουργών του δημοσίου και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κυπριακής κοινωνίας (μικρή νησιωτική χώρα που η πλειοψηφία του κόσμου συνδέεται με την κρατική μηχανή με συγγενικούς ή φιλικούς δεσμούς) δημιούργησαν ένα ανθεκτικό σύστημα.
Διαβάστε το ρεπορτάζ του Γιάννη Ιωάννου στην έντυπη έκδοση της «Κ».
Γίνετε συνδρομητής της έντυπης έκδοσης στο κινητό σας, με μια εβδομάδα δωρεάν συνδρομή.
